مقايسه مدل برنامه ريزي خطي و الگوريتم ازدحام ذرات در بهينه سازي منحني فرمان مخازن با اعمال سياست جيره‌بندي (مطالعه موردي سد وشمگير استان گلستان)

آب ذخيره شده در مخازن يكي از منابع مهم تأمين آب در مناطق كم آب بشمار مي رود. بنابراين بهره برداري بهينه از آن خصوصا در دوران خشكسالي از اهميت زيادي برخوردار مي باشد. در اين تحقيق به بررسي بهينه‌سازي بهره‌برداري از مخزن سد وشمگير واقع در استان گلستان با اعمال سياست جيره‌بندي پيوسته با استفاده از الگوريتم ازدحام ذرات و برنامه ريزي خطي پرداخته شد. تابع هدف در اين تحقيق كمينه سازي مقدار كمبود مي باشد. به منظور بررسي اثر اعمال سياست‌ مديريتي جيره‌بندي، دوره خشكي سه ساله از سال 1380 تا 1382 در نظر گرفته شد. براي ارزيابي نتايج از شاخص‌هاي ارزيابي منابع آب همچون درصد تأمين، درصد اعتمادپذيري، آسيب‌پذيري، برگشت‌پذيري، پايداري مورد استفاده قرار گرفت. ميزان تغييرات حجم آستانه مخزن در هر ماه از مدل استخراج شده و منحني قاعده جيره‌بندي ارائه گرديد. ارزيابي نتايج دو مدل نشان داد شاخص پايداري مدل برنامه ريزي خطي (با مقدار41/78) از الگوريتم ازدحام ذرات (با مقدار 6/416) بسيار بالاتر بوده و نشان از كارايي بالاتر اين مدل در بهينه سازي سياست جيره بندي در سد وشمگير مي باشد.