تاثير تركيب شيميايي بر رفتار زينترينگ و خواص ريزساختاري، مكانيكي و بيولوژيكي كامپوزيت‌هاي هيدروكسي آپاتيت/شيشه بوراتي

در پژوهش حاضر، از روش احتراقي در محلول جهت سنتز تركيب آمورف بوراتي زيست‌فعال استفاده شد. آناليز XRD، FTIR و PSA با هدف مشخصه‌يابي فازي، تشخيص پيوند‌ و تعيين اندازه ذرات انجام شد. از آزمايش‌هاي MTT و Migration به منظور تعيين زيست‌سازگاري پودرها استفاده شد. پودر سنتز شده داراي ابعاد نانو، ساختار آمورف و تاثير مثبت بر تكثير و مهاجرت سلول‌ها است. تركيب آمورف بوراتي با نانوذرات هيدروكسي آپاتيت به منظور ايجاد داربست‌هاي كامپوزيتي، در درصدهاي وزني متفاوت تركيب شده و در دماهاي 600، 650 و 700oC به مدت زمان‌هاي 0.5 و 1 ساعت زينتر شدند. مطالعه الگوي تفرق اشعه ايكس به منظور تشخيص فازها و تست استحكام كششي قطري به منظور سنجش استحكام مكانيكي انجام شد. تصويربرداري FESEM از نمونه‌هاي شكسته شده در تست استحكام كششي قطري به منظور مشاهده‌ي مسير ترك، ميزان تخلخل و نحوه تاثير شيشه بوراتي بر زينتر انجام شد. نمونه با wt.% 20هيدروكسي آپاتيت و wt.% 80 شيشه بوراتي، زينتر شده در 700oC به مدت 1 ساعت، داراي بالاترين استحكام به مقدار 0.02±4.87 است. آناليز ICP-OES نمونه با wt.% 20 هيدروكسي آپاتيت زينتر شده در 700oC به مدت 1 ساعت بعد از 7 روز غوطه‌وري در مايع شبيه سازي شده‌ي بدن، نشان دهنده افزايش رهايش يون در مقايسه با هيدروكسي آپاتيت خالص زينتر شده است. همچنين كنترل و كاهش رهايش يوني قابل ملاحظه شيشه بوراتي از طريق كامپوزيت و زينتر شدن در مشاهده شد. كامپوزيت ساخته شده داراي قابليت پيوند با بافت نرم و سخت است.