رابطه مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران با خشونت عليه آنان در بخش‌هاي اورژانس مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران

سابقه و هدف: خشونت عليه پرستاران يك مشكل جهاني و رو به رشد در تمامي كشورها و از جمله ايران مي‌باشد. با توجه به اهميت اين موضوع، مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران با خشونت عليه آنان، در بخش‌هاي اورژانس مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران طراحي و اجرا گرديد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- تحليلي، بر روي 224 پرستار شاغل در اورژانس مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال 1398 انجام گرفت. روش نمونه‌گيري با توجه به محدود بودن تعداد پرستاران به صورت سرشماري بود. جهت ارزيابي فراواني خشونت از پرسشنامه تعديل يافته سازمان جهاني بهداشت استفاده شد و سنجش مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران توسط پرسشنامه بارتون جي(Burton G.E) انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: بيش‌ترين خشونت عليه پرستاران خشونت كلامي (85/3 درصد) بود. هم‌چنين بيش‌ترين عامل ايجاد خشونت در همه انواع خشونت‌ها، فرد بيمار ذكرشد. ميانگين نمره مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران اورژانس در كل، نمره 58/13 به‌دست آمد كه بيانگر مهارت‌هاي ارتباطي متوسط پرستاران مي‌باشد. هم‌چنين نتايج نشان داد، بين مهارت‌هاي ارتباطي و بروز خشونت ارتباط آماري معني‌داري وجود نداشت (0/85=P). استنتاج: اگر چه ميان مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران اورژانس و بروز خشونت عليه آنان رابطه معني‌داري وجود نداشت ولي به نظر مي‌رسد افزايش مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران بايد مورد توجه مديران قرار گيرد.