اولويت‌بندي راهبردهاي مقابله با بيابان‌زايي در دشت يزد- خضرآباد با استفاده از روش كوك و سيفورد

انتخاب راهبردهاي بهينه عامل مؤثري در افزايش كارايي طرح‌هاي احياي اراضي است، از سوي ديگر روند بياباني شدن اراضي، در طي فرآيند تخريب محيط زيست حاصل عملكرد و برهم كنش ميان عوامل متعددي است كه انتخاب راهكارهاي مناسب را با اشكال مواجه مي‌كند. بنابراين، اين پژوهش با هدف ارائه راهبردهاي بهينه به صورت نظام مند و در قالب يك روش تصميم‌گيري گروهي در دشت يزد– خضرآباد انجام گرفت. به اين منظور در ابتدا، راهبردهاي مهم از روش دلفي رتبه‌بندي شد. سپس با در نظرگرفتن رأي تصميم‌گيرندگان در رابطه با اولويت‌بندي راهبردها، رتبه‌بندي اوليه از راهبردها در قالب روش كوك و سيفورد (CookSeiford’s Method)، شكل گرفت. در ادامه با برآورد فاصله خطي هر راهبرد و شكل‌گيري ماتريس فواصل، اولويت نهايي راهبردها از حل مسئله تخصيص حاصل شده مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه، راهبردهاي جلوگيري از تغيير نامناسب كاربري اراضي (18A) و توسعه و احياء پوشش گياهي (23A) به‌ترتيب در رتبه اول و دوم باValue=1  وReduced Cost=0 ، به‌عنوان مهمترين راهبردهاي مقابله با بيابان‌زايي، هستند. نتايج اين پژوهش به مديران مناطق بياباني اين امكان را مي دهد كه امكانات محدود را به شيوه هاي صحيح به كارگيرند تا از هدر رفتن سرمايه هاي ملي جلوگيري كنند.