مطالعه آزمايشگاهي تأثير سازه گابيوني در ميزان استهلاك انرژي پايين‌دست سرريز اوجي با پرش مستغرق

در دهۀ اخير استفاده از سازه‌هاي گابيوني در مهندسي هيدروليك براي پايداري سازه به جهت دارا بودن چگالي و وزن زياد، زبري براي افت انرژي و تخلخل براي زهكشي رواج زيادي يافته است. اين پژوهش به ارزيابي عملكرد سازه‌هاي تورسنگي در شرايط ايجاد پرش هيدروليكي مستغرق در استهلاك انرژي نسبي پايين‌دست سرريز اوجي پرداخته است. پارامترهاي مورد ارزيابي در اين پژوهش عبارت از: عدد فرود، ارتفاع آب‌پايه، ضخامت آب‌پايه و قطر سنگدانه‌ها است. آزمايش‌ها با سه دانه‌بندي سنگدانه با قطر متوسط 1/5، 2/2 و 3 سانتي‌متر با سه ارتفاع آب‌پايه 10 و 20 سانتي‌متر و Max و ضخامت‌هاي 10، 20 و 30 سانتي‌متر  و دبي‌هاي 20 تا 40 ليتر بر ثانيه انجام شد. نتايج نشان داد كه در تمامي مدل‌هاي مورد آزمايش با كاهش قطر سنگدانه‌هاي آب‌پايه، ميزان استهلاك انرژي نسبي افزايش مي‌يابد، به نحوي  كه در آب‌پايه با سنگدانه به قطر 1/5 سانتي‌متر، مقدار استهلاك انرژي به‌ميزان 3/6 درصد نسبت به سنگدانه به قطر متوسط 3 سانتي‌متر افزايش پيدا كرده است. افزايش ارتفاع آب‌پايه توري سنگي تا ميزاني كه جريان كاملاً درون‌گذر شود، مي‌تواند تا مقدار 33 درصد نسبت به آب‌پايه با ارتفاع 10 سانتي‎‌متر، استهلاك انرژي نسبي بيشتري داشته باشد. همچنين با افزايش قطر آب‌پايه از 10 سانتي‌متر به 30 سانتي‌متر ميزان استهلاك انرژي نسبي تا 15 درصد افزايش مي‌يابد.