عوامل پيشگويي كننده آگاهي و رفتارهاي تغذيه‌اي و فعاليت بدني در دانش‌آموزان دختر پنجم ابتدايي شهرستان قدس

زمينه وهدف: فعاليت بدني و تغذيه، مباحث مهمي درسلامت نوجوانان مي‌باشند. هدف اين مطالعه تعيين عوامل پيشگويي كننده آگاهي و رفتارهاي تغذيه‌اي و فعاليت بدني در دانش‌آموزان دختر پنجم ابتدايي بود. روش‌كار: اين مطالعه از نوع مقطعي، توصيفي-تحليلي، روي480 دانش‌آموز دختر پنجم ابتدايي در شهرستان قدس، در سال 1399-1400 به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته، دو قسمتي سوالات زمينه‌اي وسوالات آگاهي و رفتار تغذيه‌اي و فعاليت بدني، به‌صورت مجازي از طريق پيام‌رسان شاد جمع‌آوري شد. از نسبت و شاخص روايي محتوا براي روايي و از شاخص همبستگي درون خوشه اي براي پايايي پرسشنامه استفاده شد. در تجزيه و تحليل داده‌‌ها از آزمون‌هاي آماري توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون، و تحليل رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم‌افزار27  SPSS انجام شد. نتايج: نتايج تحليل رگرسيون چندگانه حاكي از تأثير متغير‌هاي آگاهي تغذيه‌اي بر رفتار تغذيه‌اي(0.001 p ، 0.159= β) و آگاهي فعاليت بدني بر رفتار تغذيه‌اي بود(0.008=p، 0.120=β) در صورتي كه متغير آگاهي فعاليت بدني بر رفتار فعاليت بدني موثر نبود و همچنين متغير آگاهي تغذيه اي نيز بر رفتار فعاليت بدني تاثيري نداشت. نتيجه‌گيري: افزايش آگاهي در زمينه تغذيه و فعاليت بدني، رفتار تغذيه‌اي دانش‌آموزان را بهبود مي‌دهد ولي اين افزايش آگاهي روي رفتار فعاليت بدني تاثيري ندارد، به نظر مي‌رسد سبك زندگي بي‌تحرك و وجود پاندمي COVID-19 به ميزان چشمگيري باعث كاهش فعاليت بدني شده است. با افزايش آگاهي، تا حدودي مي‌توان رفتار تغذيه‌اي و فعاليت بدني را بهبود بخشيد.