تحليل تأثير ادراك از خطر بر ميزان تاب‌آوري جوامع محلي در برابر سيلاب (منطقۀ موردمطالعه: روستاهاي شهرستان بينالود)

همواره ادراك مخاطرات و آگاهي از اثرهاي آنها براساس ماهيت عقلايي زيستي بشر و تمايل وي براي بقا، موجب تلاش براي كاهش احتمال وقوع مخاطرات و ارتــقــاي آمــادگــي در برابر اثرهاي احتمالي مي‌شود. در اين راستا، در پژوهش حاضر، تأثير ادراك از خطر سيلاب بر ميزان تاب‌آوري جوامع محلي در خانواده‌هاي روستايي شهرستان بينالود بررسي و تحليل مي‌شود. اين پژوهش ازنظر روش، توصيفي‌تحليلي و از حيث هدف، كاربردي است. واحد تحليل در اين پژوهش، 190 خانوارهاي روستايي منطقه با استفاده از فرمول كوكران و با خطاي 0.07 تعيين شده است. نتايج تحليل آزمون‌هاي آماري نشان‌دهندۀ اين است كه شاخص‌هاي بعد ادراك احساسي و شناختي به‌ترتيب با ميانگين 3.5 و 3.1 بيشترين تأثير و سپس عملكردي با ميانگين 2.5 كمترين مقدار را در سطح نمونه‌ها دارد؛ همچنين نتايج ارزيابي ميزان اثرگذاري ابعاد ادراك خطر بر ميزان تاب‌آوري با استفاده از آزمون رگرسيون نشان‌دهندۀ اين است كه از بين ابعاد ادراك خطر، بعد شناختي بيشترين اثر را در تاب‌آوري روستاهاي مطالعه‌شده داشته است. از سويي، براساس نتايج به‌دست‌آمده از آزمون تحليل واريانس، اختلاف معناداري بين تاب‌آوري گروه‌هاي با سطح ادراك خطر متفاوت در جوامع محلي وجود دارد و گروه‌هاي با سطح ادراك متوسط بيشترين ميزان تاب‌آوري را بين ساير گروه‌ها دارد؛ همچنين زنان روستايي درك بيشتري از سيلاب و احتمال وقوع آن داشته و درنتيجه تاب‌آوري آنها بيشتر است. از طرفي، مقايسۀ ادراك و تاب‌آوري بين افراد بيمه‌شده و نشده نشان‌دهندۀ آن بود كه افراد بيمه‌شده ادراك و تاب‌آوري بيشتري نسبت‌به افراد بيمه‌نشده دارند.