ارتباط پلي‌مورفيسم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاي تك‌نوكلئوتيدي ژن آديپونكتين با سنّ ابتلا و شروع انسولين‌درماني در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

سابقه و هدف: ابتلا به ديابت نوع دو در سنين پايين در حال افزايش است، احتمالاً عوامل ژنتيكي نقش مهمّي در شروع زودرس ديابت نوع دو دارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسي تأثير پلي‌مورفيسم‌هاي تك‌نوكلئوتيدي ژن آديپونكتين (T/G +45)2241766rs، (G/T+ 276)1501299 rs و (G/A -11391)17300539rs بر سنّ ابتلا به ديابت و سنّ شروع انسولين‌درماني در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه موردي شاهدي، 183 بيمار مبتلا به ديابت نوع دو و 155 فرد سالم شركت كردند. داده‌هاي جمعيت‌شناختي و تن‌سنجي جمع‌آوري شدند. بررسي ژنوتايپي پلي‌مورفيسم‌ها با استفاده از روش تقويت سيستم مقاوم به جهش واكنش زنجيره‌اي پلي‌مراز (TARMSPCR) انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 26 تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج: طبق نتايج، در  T/G+45 SNP سنّ ابتلا به ديابت و سنّ شروع انسولين‌درماني در حاملين ژنوتايپ TG به‌طور معني‌داري كمتر از حاملين ژنوتايپ GG بود. (به‌ترتيب 0/035 = P، 0/048 = P). در T/G+45  SNP، 48/6% از بيماران با سنّ ابتلاي 35 سال، حامل ژنوتايپ TG بودند (0/013 =P) و ژنوتايپ TG (P=0.006 CI=1.430-7.994, OR=2.381) به‌طور معني‌داري با افزايش خطر ابتلا به ديابت در سنّ كمتر از 35 سال مرتبط بود. نتيجه‌گيري: طبق نتايج پژوهش حاضر، T/G 45 + SNP از ژن آديپونكتين اثر قابل‌‌توجهي در شروع زودهنگام T2DM و پيشرفت سريع بيماري دارد. بررسي واريانت‌هاي ژنتيكي مؤثر مي‌تواند در غربالگري پيش از ابتلا به ديابت، به‌منظور تشخيص زودهنگام و ارائه راهكارهاي پيشگيرانه، مفيد باشد.