اثر قارچ‌‌ريشه‌هاي آربوسكولار بر برخي از ويژگي‌هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي دانهال‌هاي بِه در شرايط تنش بي‌كربنات

به‌منظور ارزيابي واكنش دانهال‌هاي بِه رقم اصفهان به تنش سديم بي‌كربنات در حضور قارچ‌ريشه‌ها آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح به‌طور كامل تصادفي با چهار سطح سديم بي‌كربنات (صفر، 5، 10 و 15 ميلي‌مولار) و چهار تيمار قارچ‌ريشه (Rhizophagus intraradices، Funneliformis mosseae، تركيب دو گونه قارچ و بدون مايه‌زني (شاهد)) با سه تكرار اجرا شد. نتيجه‌ها نشان داد با افزايش غلظت سديم بي‌كربنات محلول غذايي درصد آلودگي ريشه، ارتفاع دانهال، تعداد برگ، وزن خشك اندام هوايي، شاخص سبزينگي و ظرفيت آنتي‌اكسيدان كل برگ به صورت معني‌داري كاهش يافت. در مقابل، مايه‌زني دانهال‌ها با قارچ‌ريشه‌ها به ويژه گونه R. intraradices سبب افزايش اين شاخص‌ها در مقايسه با شاهد شد. همچنين، اگرچه كاهش معني‌داري در غلظت آهن ريشه و برگ دانهال‌هاي بِه با افزايش غلظت سديم بي‌كربنات مشاهده شد، اما كاربرد قارچ‌ريشه R. intraradices به طور معني‌داري سبب بهبود غلظت آهن به‌ ويژه در غلظت‌هاي 5 و 10 ميلي‌مولار سديم بي‌كربنات شد. در اين پژوهش، ميزان تركيب‌هاي فنولي و فعاليت آنزيم فنيل آلانين آمونيالياز ريشه در غلظت‌هاي 5 و 10 ميلي‌مولار سديم بي‌كربنات پس از تيمار با قارچ‌ريشه افزايش معني‌داري‌ داشت. به طوركلي، مي‌توان پيشنهاد داد كه قارچ‌ريشه‌ها به ويژه گونه R. intraradices با اثر بر ساخت تركيب‌هاي فنولي سبب جذب آسان و افزايش غلظت آهن ريشه و برگ دانهال‌هاي بِه در حضور غلظت‌هاي مختلف سديم بي‌كربنات شدند.