مقايسه كارايي دو نشانگر كلروپلاستي (psbA-trnH و trnL-F) در تعيين روابط تبارزايي بين گونه‌‌هاي پلاخور (Lonicera spp.) در ايران

جنس Lonicera از تيره Caprifoliaceae، در زبان فارسي به نام‌هاي پلاخور، شونگ و يا پيچ امين‌الدوله (Honeysuckle) خوانده مي‌شود. شناخت روابط بين گونه‌اي بر اساس روش‌هاي سنتي مانند ويژگي‌هاي ريخت‌‌شناسانه و تركيب‌هاي شيميايي گاهي نتايج متناقضي داشته‌اند. در مطالعه حاضر، به منظور بررسي كارايي رمزينه‌‌‌هاي DNA در تعيين روابط تبارزايي بين 12 گونه از جنس Lonicera زير كشت در مناطق مختلف ايران از رمزينه‌‌‌هاي DNA كلروپلاستي (psbA-trnH و trnL-F) استفاده شد. محتواي DNA ژنومي با استفاده از كيت‌‌هاي موجود استخراج و به منظور تكثير دو ناحيه مورد نظر واكنش زنجيره‌اي پلي‌مراز (PCR) انجام شد و در نهايت نمونه‌‌هاي خالص‌‌سازي شده توالي‌يابي گرديدند. نتايج نشان دادند كه طول منطقه psbA-trnH و trnL-F به ترتيب در حدود 435-420 و 950-940 نوكلئوتيد است. واكاوي پارسيموني ناحيه psbA-trnH و trnL-F به ترتيب 382 و 886 جايگاه حفاظت شده، 55 و 71 جايگاه متغير و 15 و 16 جايگاه پارسيمون را نشان دادند. در درخت تبارزايي ايجاد شده با ناحيه psbA-trnH، بيشترگونه‌‌ها به جز L. korolkovii و در ناحيه trnL-F، دو گونه L. korolkovii و L. maackii به خوبي از يكديگر متمايز شده و در شاخه‌‌هاي متفاوت قرار گرفتند. تنوع و فاصله ژنتيكي (0.00 تا 0.209) بين گونه‌‌ها در ناحيه psbA-trnH بيشتر از فاصله ژنتيكي (0.00 تا 0.027) ناحيه trnL-F بود. بنابراين، ناحيه psbA-trnH با توجه به تنوع و تكثير آسان، رمزينه مناسبي براي بررسي تنوع ژنتيكي گونه‌‌هاي پلاخور است.