مطالعۀ تطبيقي نمود‌‌هاي خير و شر در هنر معاصر ايران و ژاپن «نمونۀ موردي: انيمۀ ژاپني افسانۀ پرنسس مونونوكه و انيميشن ايراني آخرين داستان»

يكي از مفاهيم مشترك ميان اقوام و ملل سراسر جهان، مفهوم خير و شر است كه از زمان آفرينش شكل‌‌ گرفته و در ابتدايي‌‌ترين حالت خود در قالب اساطير به‌‌صورت دو نيروي اهورايي و اهريمني، نيكي و بدي بروز پيدا مي‌‌كند. دو نيروي خير و شر از ابتدا همواره با يكديگر در جدال‌اند. نيروي خير ريشه در روشنايي و پاكي و نيروي شر ريشه در خواسته‌‌هاي شوم و تاريكي دارد كه قهرمانان اساطيري نماينده و نماد پيروزي يكي از اين دوگانه‌‌ها خواهند بود. اين نيروها همچنان در دنياي‌‌ معاصر حضور داشته و نمود‌‌هاي آنان در حوزه‌‌هاي مختلف از جمله در هنر خودنمايي مي‌‌كنند كه برخي از آنان در قالب تصوير در حيطۀ انيميشن داراي شمايل و كاركرد يكساني هستند، همانند نمودهاي نيروي خير و شر در انيمۀ ژاپني پرنسس‌‌ مونونوكه و انيميشن ايراني آخرين داستان؛ بدين‌صورت مقالۀ حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه نمودهاي خير و شر در هنر معاصر ايران و ژاپن در دو نمونۀ انيمۀ ژاپني پرنسس‌ ‌مونونوكه و انيميشن ايراني آخرين داستان چه ارتباطي با يكديگر دارند و هدف آن نيز مطالعه‌‌ و كشف‌‌ تطبيقي روابط ميان نيرو‌‌هاي خير و شر در هنر معاصر ايران و ژاپن در انيمۀ ژاپني پرنسس‌ ‌مونونوكه و انيميشن ايراني آخرين داستان است. اين پژوهش از نوع توصيفي‌تطبيقي بوده و با ابزار كتابخانه‌‌اي و همچنين مشاهده و بررسي برخي از مجموعه‌‌هاي سينمايي انيميشن ايران و ژاپن به انجام رسيده است و نتيجۀ آن به‌گونه‌‌اي نمايانگر اشتراكاتي ميان شخصيت‌‌پردازي، رنگ پوشش و فرم ظاهري نمايندگان خير و شر در دو اثر و نيز مشابهت‌‌هايي ميان مفهوم مونونوكه و ضحاك، شخصيت نينجاها و روزبانان است. در نهايت تأثيراتي كه اهريمن با رويارويي با قهرمان در دو اثر مي‌‌گذارد، از جهاتي مي‌‌تواند مؤيد اشتراكاتي در نمودهاي خير و شر در قالب هنر جديد يا انيمه‌‌ و انيميشن باشد.