بررسي اثربخشي بازي درماني تعاملي با مدل تراپلي بر اضطراب كودكان با آسيب‌هاي دلبستگي (مطالعه موردي)

مقدمه : اختلال در روابط دلبستگي با ايجاد اضطراب فراگير و بي اعتمادي در كودك مي تواند به اختلال هاي روان شناختي بيانجامد. اين پژوهش با هدف تبيين اثربخشي بازي درماني تعاملي با مدل تراپلي بر اضطراب كودكان با آسيب‌هاي دلبستگي انجام گرفت. روش : روش تحقيق در اين پژوهش آزمايشي با طرح تك آزمودني از نوع AB بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان با آسيب‌هاي دلبستگي 5 تا 8 سال بود كه در سال 1400- 1399 در مراكز روانشناسي شهر تهران حضور داشتند. از بين آنها تعداد 3 كودك (دو پسر و يك دختر) بر اساس ملاك هاي ورود و خروج و به شيوه نمونه گيري در دسترس گزينش شدند. مداخله تراپلي براي هر كودك در 21 جلسه اجرا گرديد. ابزارهاي پژوهش شامل فرم روش تعاملي مارشاك 2018 (MIM)، مقياس اضطراب كودكان اسپنس 1997(CD-RIS)  و چك ليست رفتاري تراپلي (محقق ساخته) بود. تحليل ديداري داده ها در دو سطح درون موقعيتي و بين موقعيتي بر اساس سه شاخص سطح يا طراز، روند و تغييرپذيري انجام گرفت.  نتايج : يافته هاي پژوهش نشان داد كه مداخله تراپلي بصورت معناداري باعث كاهش اضطراب كودك با آسيب‌هاي دلبستگي مي شود (p 0/05).بحث و نتيجه ‏گيري : مطابق با يافته هاي پژوهش اثربخشي مداخله تراپلي بر روي كاهش اضطراب كودك با آسيب‌هاي دلبستگي به تاييد رسيد. بنابراين، اين روش را مي توان به عنوان يكي از درمان هاي مفيد و كاربردي براي اين كودكان درنظر گرفت.