ارتباط عاطفه منفي با سلامت روان پرستاران بخش‌هاي ويژه در مراكز اموزشي و درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران

زمينه و هدف: عاطفه منفي يكي از عوامل كاهش كارايي فردي مي‌شود و به ‌عنوان يكي از عوامل تهديدكننده سلامتي پرستاران در محيط‌هاي بيمارستاني نيز شناخته شد. لذا هدف تحقيق، تعيين ارتباط عاطفه منفي در محيط كار با سلامت روان پرستاران بخش‌هاي ويژه در مراكز اموزشي و درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر به صورت توصيفي مقطعي در سال 1399 بر روي 195 پرستار شاغل در بخش‌هاي دياليز، ICU و CCU از پنج بيمارستان آموزشي دانشگاه علوم پزشكي مازندران صورت گرفت. نمونه‌گيري با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انجام گرديد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ اعمال منفي (NAQR) و پرسش‌نامه سلامت عمومي بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمارهاي توصيفي و آزمون‌ه ضريب همبستگي  با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه21 استفاده شد. يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي پژوهش همبستگي مثبت معناداري ميان عاطفه منفي و ابعاد آن با سلامت روان و ابعاد آن وجود داشت (0.00≤p). همچنين در برخي موارد همبستگي ابعاد سلامت روان با عاطفه منفي ضعيف، ضريب همبستگي با حيطه اجتماعي 0.875 و با حيطه افسردگي 0.225 به دست آمد. نتيجه‌گيري: همبستگي مثبت بين عاطفه منفي و سلامت روان نشان‌دهنده اين است كه با افزايش عاطفه منفي، سلامت روان پرستاران نيز كاهش مي‌يابد. از انجايي كه يكي از وظايف اين حرفه، حفظ و ارتقا سلامتي مردم مي‌باشد، لذا كاركنان پرستاري بايد از حداكثر سلامتي بهره‌مند باشند تا هنگام مواجهه با عاطفه منفي از عواقب اين پديده كمتر آسيب ببينند.