اثر كاربرد سولفات پتاسيم بر برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيك نهال‌هاي خرما رقم زاهدي (Phoenix dactylifera cv. Zahdei) تحت تنش آبي

اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير كود سولفات پتاسيم بر برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيك نهال‌هاي كشت بافتي خرما رقم زاهدي تحت تنش آبي انجام شد. اين پژوهش به‌صورت آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با 3 تكرار انجام شد. پس از استقرار كامل نهال‌ها در خاك، تيمار سولفات پتاسيم در پنج سطح (صفر، محلول‌پاشي برگي 2 گرم در ليتر، محلول‌پاشي برگي 4 گرم در ليتر، كاربرد خاكي 50 گرم براي هر نهال، و كاربرد خاكي 100 گرم براي هر نهال) و سپس تنش آبي در سه سطح (100، 80 و 60 درصد تبخير تجمعي از تشت تبخير كلاس A) اعمال شد. نتايج نشان داد كه با كاربرد كود سولفات پتاسيم در سطوح زياد تنش آبي شاخص كلروفيل افزايش يافته و درصد نشت يوني كاهش پيدا كرد. در سطح سوم تنش آبي بدون كاربرد پتاسيم، شاخص كلروفيل برابر 42/61 ثبت شد، اما با كاربرد خاكي 100 گرم سولفات پتاسيم در همين سطح تنش، شاخص كلروفيل با افزايش معني‌دار به مقدار 58/78 رسيد. نشت يوني نيز در سطح سوم تنش آبي بدون كاربرد سولفات پتاسيم به مقدار 34/75 درصد مشاهده شد، درصورتي‌كه در همين سطح تنش با كاربرد خاكي 100 گرم سولفات پتاسيم، نشت يوني به طور معني‌‌دار به 25/42 درصد كاهش يافت. غلظت پتاسيم برگ در تيمار بدون كاربرد پتاسيم، برابر 1/61 درصد بود درحالي‌كه در تيمار كاربرد خاكي 100 گرم سولفات پتاسيم با افزايش معني‌دار مقدار 1/88 ثبت شد. در مجموع، كاربرد خاكي 100 گرم سولفات پتاسيم محلول در آب براي هر نهال تحت تنش آبي بهترين نتيجه را از نظر پاسخ‌هاي فيزيولوژيك نهال خرما در مقابله با شرايط تنش آبي داشت.