تفسير آيه 103 أنعام در تفاسير فريقين با بهره‌گيري از بلاغت ساختار

برخي مفسّران آيه «لا تُدْرِكُهُ الأبْصارُ» را ناظر به نفي رؤيت ظاهري خدا تفسير كرده‌اند و برخي ديگر بر پايه مذهب كلامي‌شان، دلالت آيه را بر اين مطلب منكرند. نقش مهم اين آيه در مباحث اعتقادي، تفسير فرامذهبي آن را ضروري مي‌نمايد. در اين ميان، نقش اساسي گزينش واژگان و بلاغت جمله در فهم گسترده آيات قرآن نشان داده مي‌شود. در اين نوشتار، تفسير اين آيه با روش تحليلي ـ انتقادي و با رويكرد ادبي انجام شده است. با توجه به واژه‌پژوهي و ساختار ويژه آن، هم ادراك و رؤيت ظاهري خدا و هم ادراك عقلي و وهمي او، نفي مي‌شود. ادراك بصر؛ يعني رسيدن و دريابيدن هر آنچه در انسان و مانند او سبب ظهور و بروز مي‌شود، چه با چشم سر و قوه بينايي ظاهري باشد، چه با چشم دل و نيروي باطني روح؛ يعني عقل و وهم باشد.