واكاوي تفسيري آيه 259 بقره و تعيين ارتباط آن با آيات قبل و بعد

عموم مفسران برآنند كه پرسش عزير در آيه 259 سوره بقره، از چگونگي احياء بوده و حضرت عزير× در اين ماجرا با مركبش احياء شده و او شاهد نحوه زنده شدن مركبش بوده است. غذا و نوشيدني او نيز به قدرت الهي، پس از يكصدسال بي‌تغيير مانده است. پژوهش حاضر با بررسي لغوي، و تبيين پيوند معنايي آيه با آيات طرفين خود به تشريح ضعف و كاستي‌هاي نظر تفسيري مشهور و تبيين ديدگاه جديد پرداخته است. بر پايه ديدگاه جديد، حضرت عزير× نه از كيفيت معاد و إحياء بلكه از زمان و چگونگي گذر زمان در امر احياء، پرسش نموده و خداوند نيز با ميراندن او و پوساندن استخوان‌هايش زمان و نحوه مرور زمان در برزخ را به او نشان مي‌دهد. در اين تفكر مركب عزيز و نوشيدني و غذاي او مشمول اين يكصدسال برزخي نبوده بلكه همان يك‌روز و يا نيم‌روز مورد اشاره عزير است. در اين مقاله همچنين به تبيين رابطه تنگاتنگ ميان آيات 258 تا 260 و ارتباط معنايي و محوري آنها پرداخته شده است.