بررسي خواص بتن حاوي سنگدانه‌هاي بازيافتي و لاستيك ضايعاتي به همراه ميكروسيليس

هدف اصلي در اين تحقيق، بررسي آزمايشگاهي خواص مكانيكي بتن حاوي سنگدانه هاي بازيافتي بتني و لاستيك ضايعاتي به همراه ميكروسيليس مي باشد. بدين منظور سنگدانه هاي بازيافتي بتني به ميزان 0، 25، 50 و 100 درصد وزني جايگزين درشت دانه و ميكروسيليس به ميزان 10 درصد وزني سيمان، جايگزين سيمان شده است. همچنين در دو نمونه آزمايشگاهي داراي 50 درصد سنگدانه بازيافتي بتني، يكي در حالت بدون ميكروسيليس و ديگري با ميكروسيليس از لاستيك ضايعاتي به ميزان 30 درصد حجمي ماسه جايگزين سنگ دانه ريز، استفاده شده است. در گام بعدي مقدار اسلامپ، مقاومت فشاري، مقاومت كششي، مقاومت خمشي، نمودار تنش-كرنش، چگالي و نفوذپذيري نمونه ها مورد ارزيابي قرار گرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه وجود سنگدانه هاي بازيافتي سبب كاهش 3/2 تا14/5 درصدي مقاومت فشاري و همچنين افزودن پودر لاستيك به نمونه داراي 50 درصد سنگدانه بازيافتي، سبب كاهش 71 درصدي مقاومت فشاري نسبت به نمونه مرجع (نمونه با سنگدانه‌هاي طبيعي بدون ميكروسيليس) شده است. همه ي نمونه هاي داراي ميكروسيليس نسبت به نمونه هاي مشابه بدون ميكروسيليس، مقاومت فشاري بيشتري دارند. بيشترين مقاومت فشاري مربوط به نمونه ي داراي 25 درصد سنگدانه بازيافتي و ميكروسيليس است كه نسبت به نمونه مرجع 9/6 درصد بيشتر است. نمونه حاوي 50 درصد سنگدانه بازيافتي در حضور و در غياب پودر لاستيك به ترتيب 55 و 72 درصد، مقاومت كششي كمتري و به ترتيب 30 و 67 درصد مقاومت خمشي كمتري نسبت به نمونه مرجع دارند. كمترين جذب آب، براي نمونه بدون سنگدانه هاي بازيافتي داراي ميكروسيليس و به ميزان 0/5 درصد است.