مطالعه تجربي تاثير افزودن الياف پلي‌پروپيلن بر خاك تثبيت‌ شده با سيمان و جايگزيني زئوليت

يكي از روش‌هاي رايج و كم‌هزينه جهت بهبود خصوصيات ژئوتكنيكي خاك ماسه‌اي، تثبيت آن به‌ وسيله مواد افزودني مانند سيمان است. با توجه به آلودگي‌هاي ‌زيست‌محيطي حاصل از توليد و مصرف سيمان، استفاده از آن همچنان در پروژه‌هاي عمراني از اركان اصلي به ‌حساب مي‌آيد. به ‌همين دليل اين پژوهش به ‌دنبال يافتن راه‌حلي براي كاهش مصرف سيمان است. به‌ منظور بررسي تاثير الياف پلي‌پروپيلن بر مقاومت تك‌محوري خاك، مقادير الياف پلي‌پروپيلن، سيمان، زئوليت، نوع خاك ماسه‌اي و همچنين زمان عمل‌آوري مد‌نظر قرار گرفته و در مجموع تعداد 126 آزمايش مقاومت تك‌محوري انجام شده است. به ‌منظور بهسازي اين دو نوع خاك از مقادير 4% وزني سيمان، مقادير 0، 0/25، 0/5، 0/75 و 1 درصد الياف پلي‌پروپيلن با توزيع تصادفي و مقادير 0، 10، 30 و 50 درصد جايگزيني زئوليت در زمان عمل‌آوري 7، 14 و 28 روز استفاده شده است. طبق نتايج آزمايش تراكم، با افزودن 0/5 درصد الياف پلي‌پروپيلن به ماسه خوب دانه‌بندي و 1 درصد به ماسه بد دانه‌بندي، مقدار رطوبت بهينه، افزايش و پس از آن كاهش يافته است. از طرفي با افزايش درصد الياف پلي‌پروپيلن، وزن مخصوص خشك هر دو نوع خاك، كاهش يافته است. همچنين طبق نتايج آزمايش مقاومت تك‌محوري، درصد بهينه جايگزيني زئوليت و الياف پلي پروپيلن در طرح بهسازي ماسه‌ خوب دانه‌بندي به ترتيب 30% و 5/0% و در ماسه بد دانه‌بندي به ترتيب 10% و 75/0% به دست آمده است. استفاده از مقادير بهينه زئوليت و الياف پلي‌پروپيلن در طرح جايگزيني سيمان، علاوه بر افزايش مقاومت تك‌محوري نمونه‌ها، باعث افزايش كرنش گسيختگي آن‌ها نيز شده است.