بررسي آزمايشگاهي تاثير خروج ‌از‌ مركزيت و نسبت پهنا ‌به‌ ضخامت مقاطع دستك‌هاي ‌قوسي فلزي بر رفتار چرخه‌اي

اين مقاله به معرفي دستك‌هاي قوسي فلزي به‌ عنوان روشي نوين در بهسازي لرزه‌اي قاب‌هاي بتن ‌آرمه مي‌پردازد. در اين راستا عواملي چون خروج ‌از ‌مركزيت اوليه و نسبت پهنا به ضخامت مقاطع دستك‌هاي قوسي به ‌‌عنوان دو عامل موثر بر رفتار چرخه‌اي آن‌ها مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد. يك سري بارگذاري چرخه‌اي روي چهار نمونه آزمايشگاهي با مقاطع مستطيلي تكي و دوبل با مساحت و طول اسمي يكسان ولي با خروج ‌از‌ مركزيت‌هاي مختلف 0.1 و 0.2 طول اسمي انجام گرفت. نتايج آزمايشگاهي نشان‌ دادند كه نسبت‌هاي لاغري و پهنا به ضخامت نقش بسيار مهمي بر ‌عملكرد چرخه‌اي در فشار و حتي كشش ايفا كرده و با كاهش پتانسيل كمانش و افزايش امكان پلاستيك ‌شدن كامل مقطع، رفتار هيسترزيس مطلوب‌تري حاصل مي‌گردد. بنابراين با كاهش50% هم‌زمان اين دو نسبت، حداكثر مقاومت فشاري و كششي به ‌ترتيب تا 59% و 27% و انرژي تلف‌‌ شده و حداكثر نسبت ميرايي ويسكوز به‌ ترتيب تا 152% و 14% افزايش يافتند. همچنين دستك‌هاي قوسي در ‌كشش و فشار از لحاظ مقاومت نهايي و سختي پلاستيك رفتار متفاوتي از خود نشان ‌‌دادند كه اين تفاوت با كاهش خروج ‌از‌ مركزيت اوليه آشكارتر گرديد. با افزايش خروج ‌از‌ مركزيت محوري اوليه، تاثير مساحت مقطع بر افزايش مقاومت فشاري و به‌ ويژه حداكثر مقاومت كششي كمتر شد. از طرفي با كاهش 50% آن و عليرغم كاهش 59% مساحت مقطع، مقدار مقاومت و سختي پلاستيك نهايي در‌كشش به ‌ترتيب تا 31.1 و 5.3 برابر افزايش‌ يافتند. همچنين نتايج اين پژوهش براي تحقيقات بيشتر روي رفتار آزمايشگاهي اتصالات تير-ستون بتن ‌آرمه استفاده خواهد ‌شد.