ارزيابي احتمالاتي عملكرد لرزه‌اي قاب‌هاي خمشي فولادي با و بدون ميان‌قاب روي بستر صلب و انعطاف‌پذير

بررسي خسارت‌هاي ناشي از زلزله‌هاي گذشته، مانند زلزله‌ي كرمانشاه، مؤيد اين مطلب است كه ساختمآن‌هاي داراي ميان‌قاب، كه بر روي زمين‌هاي نرم احداث شده بودند‌، آسيب‌هاي بيشتري را نسبت به اين ساختمآن‌ها بر روي خاك صلب تجربه كردند. يكي از دلايل اين خسارت، ناديده گرفتن اثرات ميان‌قاب بر رفتار سازه علي رغم توصيه‌ي آيين‌نامه‌هاي لرزه‌اي مي‌باشد. از اين رو در اين تحقيق به بررسي و مقايسه اثر وجود يا عدم وجود ميان‌قاب‌هاي مصالح بنايي بر عملكرد لرزه‌اي سازه‌هاي با قاب خمشي فولادي با در نظرگيري اثرات اندركنش خاك‌ – سازه پرداخته شده است. در اين راستا، تحليل‌هاي ديناميكي غيرخطي افزاينده بر روي قاب‌هاي دو بعدي با 3، 6، 9، 12، 15 و 20 طبقه و سه دهانه كه در ساختگاه نوع B بر اساس يوروكد 8 طراحي شده بودند، انجام شد. بدين منظور 21 عدد شتاب‌نگاشت‌ دور از گسل مطابق با پيشنهاد FEMA-P695 انتخاب و تحليل‌هاي مزبور در نرم‌افزار SeismoStruct انجام گرديد. همچنين اثرات اندركنش خاك - سازه بر روي دو بستر صلب و انعطاف‌پذير در نظر گرفته شد. سپس ارزيابي احتمالاتي با به دست آوردن منحني‌هاي شكنندگي لرزه‌اي مدل‌هاي مورد مطالعه براي سه سطح عملكردي بهره‌‌‌ برداري بي‌وقفه، ايمني جاني و آستانه فروريزش انجام شد. نتايج نشان داد كه با افزايش تعداد طبقات، وجود ميان‌قاب باعث كاهش آسيب‌پذيري سازه مي‌شود. نتايج نشان داد كه وجود ميان‌قاب باعث كاهش آسيب‌پذيري سازه با ارتفاع‌هاي مختلف مي‌شود به طوري كه شتاب طيفي مورد نياز براي ايجاد عملكرد آستانه فروريزش از 1/2تا 3 برابر افزايش مي‌يابد. همچنين در نظر‌گيري و يا عدم در نظرگيري SSI در قاب‌هاي با ارتفاع كم تاثير اندكي در برآورد خسارت دارد. هر چند در نظرگيري اثر اندركنش خاك سازه با افزايش ارتفاع در جهت اطمينان بوده و برآورد واقع گرايانه‌تري از ظرفيت سازه را به دست مي‌دهد.