مدل تصميم‌گيري گراف براي تخصيص ريسك در قراردادهاي طرح و ساخت، با استفاده از تئوري بازي‌ها

توافق بر نحوه تخصيص ريسك‌ها شرط موفقيت پروژه شناخته مي شود. به دليل برداشت هاي متفاوت و منافع متضاد عوامل پروژه، مذاكرات تخصيص ريسك به منظور انتخاب تخصيص بهينه ريسك‌ها، فرآيندي دشوار و پر هزينه است. در اين مقاله با مدل‌سازي مذاكرات تخصيص ريسك در چهارچوب تحليل حل اختلاف بر مبناي تئوري بازي‌ها، يك رويكرد تصميم‌گيري بر مبناي مدل گراف براي حل مذاكرات قراردادي و انتخاب تخصيص ريسك بهينه توسعه داده شده است. در اين رويكرد، با تحليل رفتار بازيگران و تصميم‌ گيرندگان فرآيند تخصيص ريسك، اولويت‌هاي تصميم گيري ذي‌نفعان در قالب تحليل هزينه-فايده هر تخصيص ريسك محاسبه شده و با پيش‌بيني حركت‌هاي متقابل هر طرف براي كسب بيش‌ترين منافع يا فرار بيش‌ترين زيان، مدلي خاص براي دستيابي به تفاهم بين تصميم‌ گيرندگان به منظور توافق بر انتخاب تخصيص بهينه ارائه مي‌شود. مدل پيشنهادي در قالب يك برنامه نرم افزاري در محيط متلب پياده‌سازي شده است و نتايج آن در يك پروژه موردي حوزه آب و نيرو مورد بررسي و مقايسه قرار گرفته است. مقايسه نتايج مدل پيشنهادي با ديگر مدل‌هاي كمي تخصيص ريسك نشان مي‌دهد كه استفاده از تئوري بازي‌ها مي‌تواند الگوي متعادل‌تري براي تخصيص ريسك‌ها ارائه دهد. مدل پيشنهادي اين مزيت حياتي را دارد كه برخلاف مطالعات مشابه، صرفا عامل مسئول مديريت ريسك را تعيين نمي‌كند بلكه اقدامات لازم براي رسيدن به تخصيص ريسك متعادل را بيان كرده و تبعات تصميم را براي تصميم‌ گيرنده روشن مي‌نمايد.