بهينه‌سازي توليد بريكت‌ سوختي از ضايعات هرس درختان شهري و چمن

تبديل ضايعات هرس درختان شهري و چمن به‌عنوان منابع ليگنوسلوزي فراوان و در دسترس به سوخت‌هاي جامد زيستي مي‌توان جايگزين مناسبي براي منابع سوخت‌هاي فسيلي و آلاينده محيط زيستي باشد. در اين مطالعه از باقي‌مانده هرس درختان شهري (توت، نارون، اقاقيا و زبان‌گنجشك) و چمن با استفاده از پيونددهنده طبيعي (كندر) اقدام به توليد بريكت قابل اشتعال گرديد. سپس چگالي و اصطكاك بهينه بريكت هاي توليدشده تحت تأثير پارامترهاي فشار، رطوبت، دما، درصد اختلاط خاك اره و چمن، مواد افزودني، به كمك روش‌هاي رگرسيون، ماشين بردار پشتيبان و الگوريتم ژنتيك موردبررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با افزايش رطوبت بين 9 تا 17 درصد، چگالي بريكت ها كاهش مي‌يابد. همچنين بررسي درصد اختلاط نشان داد كه هر چه درصد خاك‌اره كمتر و درصد چمن بيشتر باشد، چگالي و اصطكاك كاهش مي يابند. بهينه‌ترين نمونه با درصد اختلاط 5/87 درصد خاك‌اره، 10 درصد كُندر، با دماي 100 درجه سانتي گراد، فشار 10 بار و رطوبت 13 درصد تعيين گرديد. در اين حالت بريكت‌ها داراي 1020 كيلوگرم بر مترمكعب چگالي و نيروي اصطكاك 44 نيوتن بر ميلي متر مي‌باشد. نتايج نشان داد كه مدل رگرسيوني آزمون چگالي و اصطكاك مربوط به متغيرها در سطح 5 درصد معني دار هستند، ازاين‌رو، متغيرها در توضيح اصطكاك و چگالي دخيل هستند. بر طبق نتايج، ارزش حرارتي بالا و ارزش حرارتي پايين بريكت توليدي از چمن و خاك‌اره بيشتر است. و ارزش حرارتي مواد افزودني به دليل اثر چسبندگي بالا تأثير بسزايي درروند توليد بريكت داشته است.