تاثير شاخص‌هاي اقتصاد دانش‌بنيان و اقتصاد مقاومتي بر شدت مصرف انرژي در كشورهاي منتخب صادركننده نفت

با توجه به روند صعودي انرژي بري كشورهاي در حال توسعه به‌خصوص كشورهاي صادر كننده انرژي، افزايش بهره‌وري انرژي و كاهش شدت مصرف انرژي بيش از پيش مورد توجه سياست‌گذاران كلان كشور قرار گرفته است. با توجه به اينكه ضرورت پايه‌ريزي راهبردهاي اقتصاد دانش‌بنيان و كاهش شدت انرژي هر دو در سياست‌هاي كلي اقتصاد مقاومتي ذكر شده‌اند، در اين مقاله به بررسي تاثير شاخص‌هاي اقتصاد دانش‌بنيان و عملكرد اقتصاد مقاومتي بر شدت مصرف انرژي در كشورهاي منتخب صادركننده نفت طي دوره زماني ‌‌سال‌هاي 2000 تا 2019 پرداخته شده است. تخمين ‌الگوي رگرسيوني با استفاده از ‌الگو داده‌هاي تابلويي با استناد به مقاله پائولو (2013) و تعريف بانك جهاني و شاخص‌هاي اقتصاد مقاومتي صورت پذيرفته است و نتايج نشان از تاثير منفي نسبت هزينه‌هاي تحقيق و توسعه به توليد ناخالص داخلي و تعداد استفاده‌كنندگان اينترنت بر شدت مصرف انرژي دارد. همچنين متغير درجه باز بودن اقتصادي كه شاخصي هم براي اقتصاد مقاومتي و هم براي اقتصاد دانش‌بنيان است، منجر به كاهش شدت مصرف انرژي در گروه كشورهاي منتخب تحقيق دارد. متغيرهاي تمركز كالاهاي صادراتي و وارداتي و همچنين صادرات با فناوري بالا كه از متغيرهاي اقتصاد مقاومتي است، داراي تاثير منفي و ‌معني‌دار بر شدت مصرف انرژي در كشورهاي منتخب تحقيق دارد. همچنين در نهايت مطابق با انتظار تاثير متغيرهاي هزينه‌هاي دولت به توليد ناخالص داخلي كه نشان از اندازه دولت دارد و متغير شاخص فلاكت بر شدت مصرف انرژي تاثير مثبت و ‌معني‌داري دارد.