مفهوم «مصلحت» در حكومت علوي (بر اساس مطالعه موردي معاهده صفين)

مسئله تحقيق حاضر اين است كه مفهوم مصلحت را در يكي از مهمترين پديده هاي سياسي - تاريخي صدر اسلام يعني معاهده صفين با هدف استخراج الگوهايي براي مصلحت در جمهوري اسلامي ايران واكاوي نمايد به اين ترتيب پرسش اصلي اين تحقيق عبارت است از اينكه مفهوم مصلحت در معاهده حضرت علي (ع) با معاويه چگونه تعريف و صورت بندي شده است؟ پاسخ حاصل شده از تحليل داده ها با روش هرمنوتيك شلايرماخر مبتني بر ۹ مؤلفه دور هرمنوتيكي سنت و تاريخ بافت و زمينه، تجربه، براي بازسازي فضاي جامعه عصر علوي و متن زبان نيت و مقصد مؤلف معناي تلويحي و تصريحي، تأويل و قرائت خواننده يا مفسر براي فهم شرايط و نيت علي (ع) در پذيرش معاهده صفين، اين است كه: مصلحت» در حكومت علوي همان مصلحت اسلامي پايه گذاري شده در زمان پيامبر (ص) يعني امري مشروط در چارچوب اصول اسلام در جهت تأمين اهداف بنيادين اسلام يعني ثبات جامعه اسلامي و دوام حكومت آن با سوءگيري ضد تبعيض تهاجم تهديد و تبعيد است اين مفهوم براي كاربرد در حكومت اسلامي اينگونه صورت بندي مي شود: ۱- راهكار موقت است. ۲- در بزنگاه ها براي حفظ جامعه و حاكميت اسلامي استفاده . شود. ۳- تنها در محدوده و چارچوب احكام قرآن و سنت پيامبر (ص) موجه است. ۴- هيچ اصلي را تعطيل نمي كند ۵ - منفعتي بلندمدت را به همراه دارد 6- پيروزي و عزت مسلمين را در بر دارد 7- حداكثر سود را در مقابل كمترين هزينه تامين مي نمايد.