روند قدرتمندي جهاني چين و سياست موازنه اي روسيه

روند تدريجي خيزش چين واقعيتي مهم در دهه‌هاي نخستين قرن بيست‌ويكم بوده و امكان جابه‌جايي قدرت را در آينده مطرح كرده است. به‌طبع پيامدهاي ‌بين‌المللي، منطقه‌‌اي و ملي مهمي براي ديگر قدرت‌هاي بزرگ و نيز روسيه داشته است و واكنش آن‌ها را به‌دنبال خواهد داشت. ‌‌به‌ويژه مسئلۀ واكنش روسيه با توجه به همسايگي با اين كشور اهميت بيشتري دارد. از اين‌رو اين پرسش‌ها مطرح مي‌شود كه الگوي رفتاري روسيه در قبال روند قدرتمندي چين چگونه تبيين‌پذير است؟ در پاسخ اين فرضيه مطرح مي‌شود كه روسيه بيشتر به‌دنبال يك سياست خارجي موازنه‌‌اي دو سويه با چين و غرب در يك نظام ‌بين‌المللي چندقطبي است، اما به‌دليل رقابت ژئواستراتژيك با غرب، سپر موشكي و گسترش ناتو در محيط منطقه‌‌اي ‌‌به‌ويژه در مسئلۀ اوكراين، ناگزير به هم‌سويي با چين و ايجاد يك موازنۀ تدريجي جايگزين برآمده است. براي بررسي اين ايده با روش تحليل محتواي كيفي، داده‌ها و اسناد موجود و ديدگاه‌هاي صاحب‌نظران و با بهره‌گيري از نظريۀ جابه‌جايي قدرت، ‌‌مسئلۀ روند قدرتمندي چين، پيامدها براي روسيه و الگوي رفتاري آن را تحليل مي‌كنيم. دستاورد اصلي اين نوشتار اين است كه وضعيت آيندۀ سياست ‌بين‌المللي، آثار آن براي قدرت‌هاي بزرگ و نيز محيط منطقه‌‌اي ايران و ‌‌به‌ويژه منطق رفتار قدرت‌هاي شرقي و چشم‌انداز آيندۀ سياست شرق‌گراي دولت جديد را ‌‌به‌شكل روشن‌تري به ما نشان مي‌دهد