بررسي وضعيت آموزش واحد درسي اخلاق پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي تهران و موانع موجود در اثربخشي آن

زمينه و هدف: ساليان اخير تلاش‌‌ بسياري براي ارتقاي آموزش اخلاق‌پزشكي صورت گرفته است، اما با توجه به نوپا بودن اين ساختار آموزشي، نيازمند پژوهش‌هاي بيشتري براي شناسايي و رفع مشكلات آن مي‌باشيم. هدف اين مطالعه توصيف وضعيت آموزش اين واحد درسي در دانشگاه علوم پزشكي تهران و موانع موجود در اثربخشي آن مي‌باشد تا بتوان با برنامه‌ريزي مناسب سبب ارتقاي آن شد.روش بررسي: نوع اين پژوهش كمي - كيفي توصيفي با روش نمونه‌گيري سرشماري است و داده‌هاي آن از تاريخ دي 1397 تا مهر 1398 در دانشگاه علوم پزشكي تهران جمع‌آوري شده است. ابتدا 165 مقطع تحصيلي در دانشگاه علوم پزشكي تهران از نظر وجود واحد اخلاق‌پزشكي يا حرفه‌اي در كوريكولوم اموزشي توصيف شدند. سپس مصاحبه نيمه ساختارمند با 13 نفر از افراد موثر در آموزش اين واحد درسي براي توصيف چگونگي وضعيت مدرسين - آموزش و شناسايي موانع در اثربخشي انجام شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد در 53% مقاطع از 165 مقطع تحصيلي بررسي شده در كوريكولوم آموزشي، واحد درسي اخلاق‌پزشكي يا حرفه‌اي به‌صورت جداگانه وجود ندارد و بيشترين پوشش آموزشي اين واحد درسي در دانشكده‌هاي پزشكي، دندانپزشكي، پرستاري و مامايي صورت مي‌گرفت. موانع موجود در اثربخشي آموزش آن، در پنج مقوله اصلي كوريكولوم آموزشي، كوريكولوم پنهان، شيوه تدريس، مدرسين و مديريت آموزش دسته‌بندي گرديد.نتيجه‌گيري: نتايج نشان دادكه محتواي برنامه‌هاي درسي نياز به بازنگري دارد و آموزش بايد فراگير باشد. ايجاد يك سازمان آموزشي منسجم و نظارت بر آموزش پنهان از ديگر موضوعاتي است كه بايد مورد توجه قرار گيرد.