بررسي تاثير دوزهاي مختلف تامسولوسين بر علايم دستگاه ادراري تحتاني در بيماران داراي هايپرپلازي خوش‌خيم پروستات، يك كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسوكور

زمينه و هدف: شيوع علايم دستگاه ادراري تحتاني (Lower urinary tract symptoms) به‌علت هايپرپلازي خوش‌خيم پروستات (Benign prostatic hyperplasia) در مردان با افزايش سن، افزايش مي‌يابد. داروهاي آنتاگونيست گيرنده آلفا آدرنرژيك خط اول براي درمان LUTS مي‌باشد و تامسولوسين داروي انتخابي است. هدف از اين مطالعه مقايسه اثربخشي تامسولوزين 0/4mg و 0/8mg بر علايم دستگاه ادراري تحتاني در بيماران داراي BPH مي‌باشد.روش بررسي: اين كارآزمايي باليني تصادفي شده دوسوكور بر روي 92 بيمار مبتلا به LUTS به‌علت BPH از ارديبهشت 1398 تا اسفند 1398 در بيمارستان امام حسن(ع) بجنورد انجام شد. بيماران به‌صورت در دسترس انتخاب و با تخصيص تصادفي در دو گروه تقسيم شدند. در گروه اول بيماران تامسولوسين 0/4mg و در گروه دوم تامسولوسين 0/8mg يك‌بار در روز به مدت هشت هفته دريافت كردند. اثربخشي درمان با استفاده از معيار IPSS پيش و هشت هفته پس از درمان مورد بررسي قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري و SPSS software, version 22 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: براساس آزمون آماري تفاوت معناداري بين و درون دو گروه از لحاظ معيار IPSS در مراحل مختلف ارزيايي وجود داشت. شيوع عوارض جانبي در گروه 0/4m، (%8/6) نفر و در گروه 0/8mg، (%11/9) نفر بود. اين تفاوت معنادار نبود. نتيجه‌گيري: تامسولوسين 0/8mg رژيم درماني موثر براي درمان LUTS ثانويه به BPH است كه به درمان 0/4m  پاسخ نداده‌اند. عوارض دارو در بيماران به خوبي تحمل شد.