اثر شاخص‌هاي جسماني بر حضور علايم چشمي در بيماران مبتلا به COVID-19

زمينه و هدف: در طول پاندمي COVID-19، حضور علايم چشمي در بيماران مبتلا به اين بيماري بسيار شايع بوده است كه مي‌تواند پيچيدگي‌هاي ثانويه در درمان بيماري‌هاي چشمي ايجاد كند. در اين مطالعه، ارتباط شاخص‌هاي جسماني افراد (نظير سن، قد، وزن و شاخص BMI) و حضور علايم چشمي در بيماران مبتلا به COVID-19 مورد بررسي قرار گرفته است.روش بررسي: در اين مطالعه‌ مقطعي در فروردين 1400 تا خرداد 1400، علايم چشمي (تاري ديد، اپي‌فورا، فوتوفوبيا، ترشح و اگزودا، قرمزي، درد و خارش چشم) و شاخص‌هاي جسماني (سن، قد، وزن و BMI) در 108 بيمار مبتلا به COVID-19 كه به بيمارستان آيت‌الله روحاني بابل مراجعه كرده بودند، بررسي شد.يافته‌ها: ميانگين وزن بدن در بيماران COVID-19 با تاري ديد به‌طور قابل‌توجهي بالاتر از بيماران COVID-19 بدون تاري ديد بود (t=-3/056،P=0/003). ميانگين قد بيماران COVID-19 مبتلا به اپي‌فورا به‌طور معناداري كمتر از ميانگين قد بيماران COVID-19 بدون اپي‌فورا بود (t=2/398 ،P=0/018). همچنين، BMI بيماران COVID-19 مبتلا به اپي‌فورا 4/07 ±30/00 kg/m2 بود، در حالي‌كه BMI بيماران COVID-19 فاقد اپي‌فورا kg/m2 27/68±4/42 بود (t=0/026, P=0/047). BMI بيماران COVID-19 با حداقل يك علامت چشمي نسبت به BMI بيماران COVID-19 بدون هيچ‌گونه عارضه چشمي به‌طور معناداري بييشتر بود (t=3/297, P=0/001).نتيجه‌گيري: نتايج ما نشان‌دهنده نقش اساسي چاقي در بروز علايم چشمي در بيماران COVID-19 است. در اين مطالعه مشخص شد كه تاري ديد، اپي‌فورا و وجود حداقل يك علامت چشمي در بيماران COVID-19 به‌طور قابل‌توجهي با روند صعودي BMI (به‌عنوان شاخص چاقي) مرتبط است.