ملاحظات اخلاقي در اهداي اعضاي دهندگان مرگ قلبي: يك مقاله مروري روايتي

زمينه و هدف: مسائل اخلاقي پيوند اعضا به‌تازگي به كرات مورد بررسي قرار گرفته است. با توجه به آمار بالاي مرگ‌ومير بيماران در ليست انتظار پيوند، از مهمترين چالش‌هاي اخلاقي پيوند اعضا، كمبود ارگان‌هاي پيوندي و روش‌هاي حل اين معضل مي‌باشد. روش بررسي: در اين پژوهش به صورت مرور مقالات به بررسي ملاحظات اخلاقي مورد نياز در استفاده از موارد مرگ قلبي جهت تامين عضو در ايران پرداخته شده است.يافته‌ها: بسياري از اقدامات انجام شده جهت افرايش تعداد ارگان‌هاي فراهم‌آوري شده از موارد مرگ مغزي در دنيا هنوز نتوانسته فاصله ميان عرضه و تقاضا را در پيوند اعضا كمتر نمايد. از اين‌رو از سال‌هاي 1980 برنامه پيوند اعضا از مرگ قلبي (Non-heart-beating donor) دهندگان با ايست قلبي برگشت‌ناپذير در دنيا مجدداً مورد بازنگري و استفاده قرار گرفت. براساس دسته‌بندي ماستريت(Maastricht classification) ، دهندگان ايست قلبي در دو دسته كلي كنترل نشده و كنترل شده جاي مي‌گيرند. گروه اهداي عضو ايتاليا تيپ شش يا دهندگان با جريان خون غيرطبيعي كه روي  Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO)هستند را اخيراً معرفي كرده است .در خصوص فراهم‌آوري اعضا از اهداكنندگان بدون ضربان قلب، ملاحظات اخلاقي زيادي وجود دارد كه هم شامل دهنده و هم شامل گيرنده پيوند مي‌باشد، از اين‌رو با توجه به اينكه شرايط باليني دهنده مرگ مغزي در بعضي مواقع بسيار ناپايدار است، پيش از اهداي عضو ممكن است قلب دچار ايست شود. در اين موارد امكان برداشت عضو پس از بروز وضعيت مرگ قلبي در دهنده‌اي كه مرگ مغزي بوده، وجود دارد. نتيجه‌گيري: لازم است ملاحظات اخلاقي لازم در خصوص اهداي عضو از موارد مرگ قلبي تدوين و قوانين لازم تصويب گردد.