تاثير وضعيت مفصل ران بر شاخص‌هاي ايزوكينتيك دينامومتري مفصل زانو در ورزشكاران فوتبال و دوميداني

زمينه و هدف: روش مرسوم اندازه‌گيري قدرت عضلاني جهت تخمين آسيب‌هاي ورزشي اندام تحتاني در ورزشكاران و نيز طراحي پروتكل‌هاي پيشگيري از آسيب، روش دينامومتري مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير وضعيت مفصل ران بر شاخص‌هاي دينامومتري مفصل زانو در ورزشكاران فوتبال و دوميداني بود.روش بررسي: 44 ورزشكار مرد (فوتبال=22 و دوميداني=22) با نمونه‌گيري غيراحتمالي ساده وارد اين مطالعه توصيفي-تحليلي شدند. شاخص‌هاي دينامومتري مفصل زانو شامل حداكثر گشتاورهاي فلكسوري و اكستانسوري، طول بهينه، زاويه كراس اور و نسبت‌هاي تعادل عملكرد عضلاني در سرعت 60 درجه بر ثانيه و در دو وضعيت نشسته و خوابيده (با توجه وضعيت مفصل ران) در دو گروه ارزيابي و با يكديگر مقايسه شدند. اين مطالعه در آزمايشگاه بيومكانيك دانشكده علوم توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي تبريز (از مهر 1398 تا مهر 1399) اجرا شد.يافته‌ها: اثر متقابل گروه و وضعيت مفصل ران در شاخص‌ها معنادار نشد (0/05 P). ميزان گشتاور كانسنتريك و اكسنتريك اكستانسوري و فلكسوري و نسبت مرسوم فلكسوري به اكستانسوري در وضعيت نشسته به‌صورت معناداري بيشتر از وضعيت خوابيده بود. طول بهينه فلكسوري در وضعيت خوابيده بيشتر از نشسته و زاويه كراس اور در وضعيت خوابيده كمتر از وضعيت نشسته بود (0/05 P). وضعيت مفصل ران بر روي نسبت عملكردي فلكسوري به اكستانسوري تاثيري نداشت (0/05 P). شاخص‌هاي دينامومتري بين دو گروه فوتبال و دوميداني نيز با يكديگر تفاوت معناداري نداشتند (0/05 P).نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه حاضر اهميت وضعيت‌دهي مفصل ران را در اندازه‌گيري قدرت عضلاني مفصل زانو در ورزشكاران فوتبال و دوميداني نشان مي‌دهد كه مي‌تواند بر طراحي تمرينات تقويتي در ورزشكاران و تخمين ميزان آسيب‌هاي ورزشي اثرگذار باشد.