پپتيدهاي زيست‌الهام، نسل جديدي از حامل‌هاي انتقال ژن

ژن‌درماني، نگرش نويني است كه با رويكرد تصحيح مواد ژنتيكي ناقص يا بيان درون ياخته‌اي پروتئين‌هاي درماني صورت مي‌پذيرد و اين مهم در گروي به‌كارگيري سيستم‌هاي انتقال ژن كارآ با بازدهي بالاست. با وجود پيشرفت‌هاي نسبي كه در انتقال ژن به كمك حامل‌هاي ويروسي به دست آمده است اما همچنان اين روش‌ها با سد‌ها و محدوديت‌هايي ازجمله ايمني‌زايي، سميت و ظرفيت پايين حمل ماده‌ي ژنتيكي مواجه‌اند كه نيازمند تحقيقات بيشتر به ‌منظور مرتفع نمودن آن‌هاست. روش جايگزيني كه بدين منظور مورد استفاده قرار مي‌گيرد، بهره‌مندي از سامانه‌ها و حامل‌هاي غيرويروسي است. ليپيدها، پليمرها، پروتئين و پپتيدهاي كاتيوني ازجمله پركاربرد‌ترين ناقل‌هاي غيرويروسي هستند كه با وجود كارآيي كمتر در فرايند انتقال مواد ژني، به دليل سميت پايين‌تر، بسيار مورد توجه قرار گرفته‌اند. نانوحامل‌هاي جديد مي‌بايست داراي توانايي انتقال ماده‌ي اسيدنوكلئيكي و محافظت از آن در برابر آندونوكلئاز‌ها، غلبه بر سدهاي بيولوژيكي و رهايش ژن بوده و علاوه بر آن فاقد سميت و قدرت تحريك سيستم ايمني باشند. از جمله‌ي حامل‌هاي نسل جديد نانوپپتيدهاي كايمريك با توانايي فشرده‌سازي مولكول اسيد نوكلئيك، بهبود فرار آندوزومي آن به داخل سيتوپلاسم و كمك به ترابرد آن از سيتوزول به هسته است. در اين مطالعه سعي گرديده است، مروري بر حامل‌هاي پپتيدي حمل‌كننده‌ي مواد ژنتيكي با تمركز بر انواع كانژوگه‌ شده با نانوذرات صورت پذيرد؛ چراكه بدين نحو استفاده از ويژگي‌هاي تشخيصي و درماني نانوذرات در كنار بهره‌مندي از پتانسيل‌هاي پپتيد‌هاي حمل‌كننده‌ي مواد ژني امكان‌پذير خواهد بود.