بررسي ارتباط بيان ژن MYC و RNA غير كد كننده‌ي lnc-myc-2-34 dup1 در بيماران لوسمي لنفوبلاستيك حاد

مقدمه: در سال‌هاي اخير، روند افزايشي ميزان بروز لوسمي لنفوبلاستيك حاد (Acute lymphoblastic leukemia) ALL گزارش شده است. با اين‌حال، مكانيسم‌هاي مولكولي درگير كاملاً شناخته نشده‌اند. به دليل اهميت c-MYC در بيماري‌زايي ALL، توجه به lncRNAهاي مرتبط با آن در شناسايي مكانيسم‌هاي مولكولي دخيل در پيشرفت بيماري اهميت دارد. پيامدهاي ناشي از سيگنال‌هاي Notch بسته به دوز و محتوا، بسيار پلئوتروپيك هستند. در بخش هماتولنفوييد بدن، سيگنالينگ Notch بر رده‌هاي سلولي در مراحل مختلف رشد تأثير مي‌گذارد. هدف مطالعه‌ي حاضر، بررسي نقش ژن MYC و LncRNAهاي مرتبط با آن به عنوان يك هدف بالقوه‌ي درمان لوسمي لنفوبلاستيك حاد بود. روش‌ها: اين مطالعه‌ي مورد -شاهدي در سال‌هاي 1400-1399 بر روي 40 فرد مبتلا به ALL و 40 فرد سالم انجام شد. براي اين منظور RNA تام از نمونه‌ي خون افراد استخراج شد و پس از سنتز cDNA، بيان MYC و lnc-myc-2-34 dup1 با استفاده از روش Real Time PCR اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از بررسي بيان ژن نشان داد كه در افراد مبتلا به ALL، بيان MYC و lncRNA مرتبط lnc-myc-2-34 dup1 نسبت به افراد شاهد به طور معني‌داري افزايش مي‌يابد. اين تغييرات بيان در سن، جنس، MRD و رده‌هاي T-ALL و B-ALL تفاوت معني‌داري با يكديگر نداشت. lncRNA با ژن MYC همبستگي نشان داده و منحني راك حاكي از پتانسيل بيوماركري قوي آن بوده است. نتيجه‌گيري: استفاده از lncRNAها به عنوان ماركرهاي تشخيصي، پيش‌آگهي و درماني مي‌تواند گزينه‌ي مناسبي باشد كه نياز به تحقيقات بيشتري دارد. نتايج آزمايش حاضر نشان داد كه lnc-myc-2-34 dup1 در بيماران مبتلا به ALL افزايش بيان داشته و مي‌توانند به عنوان بيوماركر قوي مورد استفاده قرار گيرد.