نيازهاي آموزشي خودمراقبتي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس: از ديدگاه كارشناسان و بيماران

مقدمه: اجراي يك برنامه‌ي خودمراقبتي منسجم چند جانبه در بيماران مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس (ام‌اس) بر اساس نيازهاي آن‌ها، مي‌تواند به ارتقاء سطح سلامت در اين بيماران، كمك شاياني بنمايد. مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي نيازهاي آموزشي خودمراقبتي در بيماران مبتلا به ام‌اس بر اساس ديدگاه كارشناسان و بيماران انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه‌ي تحليلي - مقطعي است كه در سال 1399 در شهرستان نيشابور انجام شد. تعداد 100 شركت‌كننده كه به روش نمونه‌گيري غير احتمالي انتخاب شده بودند، در اين مطالعه شركت كردند. براي جمع‌آوري اطلاعات از دو پرسش‌نامه‌ي محقق ساخته‌ي 22 آيتمي در طيف ليكرت، گردآوري شد. اعتبار محتواي گويه‌ها بر اساس شاخص Waltz و Basel معادل (0/79 CVI) و پايايي ابزار از طريق آزمون مجدد، با ضريب همبستگي 0/89 تأييد شد. پرسش‌نامه‌ها شامل دو بخش دموگرافيگ و بخش نيازهاي آموزشي بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمارهاي توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (Mann-Whitney و t-test)، انجام شد. يافته‌ها: از نظر نوع و روش يادگيري، 52 نفر (86/7 درصد) از بيماران ترجيح مي‌دادند مطالب آموزشي درباره‌ي خودمراقبتي را به صورت الكترونيك ياد بگيرند. از نظر كارشناسان، آموزش تمرينات بدني مفيد، بيشترين ضرورت را داشت، در حالي كه از نقطه نظر بيماران، آموزش درمان‌هاي مكمل و طب سنتي داراي بيشترين ضرورت بود. مهم‌ترين نياز آموزشي بيماران به نحوه‌ي فائق آمدن بر مشكلات جنسي بود در حالي كه از نظر كارشناسان، آموزش نحوه‌ي برخورد با اختلالات روده‌اي و ادراري و مديريت ضعف و خستگي ناشي از بيماري ضرورت بيشتري داشتند.نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد حيطه و محتواي آموزش خودمراقبتي در بيماران مبتلا به ام‌اس، از نظر كارشناسان و بيماران متفاوت بود.