تأثير يك دوره تمرين اينتروال شديد بر بيان ژن‌هاي درگير جريان كلسيم در عضله EDL موش‌هاي مبتلا به ديابت

مقدمه: نوروپاتي ديابت (Diabetic neuropathy) DN منجر به راه‌اندازي مسيرهاي متعددي از جمله فشار اكسايشي و تخريب عروق ريز و همچنين تخريب عوامل درگير در شبكه‌ي (Sarcoplasmic reticulum) SR عضلات مي‌گردد. هدف از مطالعه‌ي حاضر، بررسي اثر يك دوره‌ي تمرين اينتروال شديد بر بيان ژن‌هاي درگير در جريان كلسيم در عضله EDL رت‌هاي مبتلا به ديابت بود. روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع تجربي و بنيادي - توسعه‌اي است. 48 سر رت صحرايي نر به چهار گروه ديابت تمرين، ديابت، تمرين و گروه شاهد تقسيم شدند. برنامه‌ي گروه تمريني به مدت 4 هفته و هر هفته 5 جلسه بود. كل هر جلسه تمرين روي نوارگردان 44 دقيقه بود. از آزمون آماري واريانس دو سويه (two way ANOVA) براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: تمرين تناوبي شديد منجر به كاهش معني‌دار در بيان ژن‌هاي Orai و MG29 و كاهش غير معني‌دار در بيان ژن Stim1 عضله‌ي بازكننده‌ي طويل انگشتان رت‌هاي صحرايي نر مبتلا به ديابت نسبت به ساير گروه‌ها شد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات ورزشي به‌ صورت تمرين تناوبي شديد، قادر به تعديل اختلال بيان Orai، MG29، Stim1 در حالت ديابت بود كه ممكن است به ‌واسطه‌ي سازوكارهاي گوناگوني نظير كنترل عوامل استرس اكسايشي و عوامل رشدي باشد و از اين طريق اثرات سودمند خود را بر عوارض بيماري ديابت اعمال كند.