بررسي ارتباط پلي‌مورفيسم ژن هاي CXCR4 و CXCL12 با استعداد ابتلا به رتينوپاتي ديابتي تكثيرشونده در بيماران ديابتي

مقدمه: بيماران مبتلا به ديابت مستعد پيشروي عوارض مرتبط با شبكيه هستند. تاكنون چندين ژن در ارتباط با پيشروي رتينوپاتي گزارش شده است كه گروهي از اين ژن ها، ژن هاي درگير در رگزايي هستند. ژن هاي CXCL12 و CXCR4 از جمله مهمترين ژن ها در اين مسير هستند كه كمتر مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته اند. هدف اين مطالعه تعيين ارتباط ميان پلي‌مورفيسم ژن هاي CXCL12 (rs1801157) و CXCR4 (rs2228014) و ريسك ابتلا به رتينوپاتي ديابتي تكثيرشونده در جمعيت يزد مي باشد. روش بررسي: در مطالعه موردشاهدي حاضر پلي‌مورفيسم‌هاي rs2228014  و rs1801157 در ميان 103 بيمار مبتلا به ديابت در قالب دو گروه مورد و شاهد مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه، گروه شاهد شامل 49 بيمار مبتلا به ديابت بوده كه عارضه رتينوپاتي را نشان نداده‌اند و گروه مورد از 54 بيمار ديابتي داراي عارضه رتينوپاتي تكثير شونده تشكيل شده است. تعيين ژنوتيپ پلي‌مورفيسم‌ rs2228014 با استفاده از روش ARMSPCR و واريانت rs1801157 به روش RFLPPCR صورت گرفت. به منظور تحليل آماري داده‌ها از نرم‌افزاز SPSS version 16 و آزمون كايدو استفاده گرديد. نتايج: مدل هاي ژنتيكي مربوط به پلي مورفيسم‌هاي rs2228014 و rs1801157 در بيماران مبتلا به رتينوپاتي ديابتي تكثيرشونده در مقايسه با گروه كنترل، اختلاف معناداري از لحاظ آماري نشان نداد (0/05 P). نتيجه‌گيري: اين مطالعه ارتباط معناداري ميان پلي‌مورفيسم‌هاي rs2228014 و rs1801157 و ريسك ابتلا به رتينوپاتي ديابتي تكثيرشونده نشان نداد. ارزيابي اين پلي‌مورفيسم‌ها در جمعيت‌هاي مختلف و گسترده‌تر به منظور كسب نتايج دقيق‌تر پيشنهاد مي‌گردد.