بررسي تاثير ايجاد اولين تماس پوستي پدران با نوزاد نارس بستري بر ميزان اضطراب آن ها

مقدمه: با تولد نوزاد نارس، پدران نيز اضطراب بالايي را تجربه مي‌كنند كه كمتر مورد توجه و تحقيق قرار گرفته‌اند. در راستاي مراقبت متمركز برخانواده اين تحقيق با هدف تعيين تاثير اولين تماس پوستي پدران با نوزاد نارس بستري بر ميزان اضطراب آن‌ها انجام گرديد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي، با دو گروه آزمون و كنترل بود. 72 پدر نوزادان نارس بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه نوزادان بيمارستان شهداي كارگر انتخاب شدند. در گروه آزمون تماس پوستي پدران با نوزادان آنها به مدت نيم ساعت برقرار شد. در گروه كنترل مداخله‌اي صورت نگرفت. ميزان اضطراب گروه آزمون و كنترل قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسش‌نامه اضطراب اسپيل برگرتعيين گرديد. اطلاعات جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي تست و كاي اسكوئر در نرم‌افزار SPSS version 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: قبل از مداخله در گروه آزمون ميانگين نمره اضطراب خصيصه‌اي (16/26± 54/28‌‌) و موقعيتي (14/66± 50/36) و در گروه كنترل به ترتيب (14/48±59/81) و (‌15/41±58/86) بود كه از نظر آماري تفاوت معني‌داري وجود نداشت ولي بعد از مداخله ميانگين اضطراب خصيصه‌اي (10/1±47/92) و موقعيتي (9/7±48/47) گروه آزمون نسبت به مياانگين نمرات اضطراب خصيصه‌اي (14/65±57/72) و موقعيتي (14/16±62/47) گروه كنترل كاهش يافت كه از نظر آماري تفاوت معني‌داري را نشان داد (0/05 p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق‌، ايجاد اولين تماس پوستي باعث كاهش ميزان اضطراب در پدران نوزاد نارس مي‌شود.