مقايسه حافظه و عملكرد اجرايي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو با افراد عادي

زمينه. ميزان شيوع ديابت تيپ دو در حال افزايش است. اين بيماري عامل خطر مهم براي زوال شناختي شناخته مي شود. با توجه به اهميت تشخيص و كنترل اختلالات شناختي در بيماران ديابتي و تفاوت بروز آنها در جمعيت هاي مختلف، تصميم گرفتيم ارتباط ديابت تيپ دو با حافظه و عملكرد اجرايي در اين بيماران را بررسي كنيم. روش كار. اين مطالعه مورد شاهدي روي 30 بيمار ديابتي نوع دو و 30 فرد غيرديابتي مراجعه كننده به درمانگاه شيخ الرئيس تبريز طي سال 1397 انجام گرفت. براي تمامي نمونه ها پرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيك تكميل شده و آزمون ارزيابي شناختي آزمودني هاي فارسي زبان (PCAP) انجام شد. از آزمون هاي تي و فيشر براي تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها. در اين مطالعه، بيماران مبتلا به ديابت در مقايسه با گروه شاهد در آزمون هاي سنجش حافظه كاري و تمركز نمره هاي پايين تري به دست آوردند. در خصوص عملكرد اجرايي، ميزان عملكرد كلامي بين دو گروه تفاوت معني داري نداشت (P 0.05) اما نمره آزمون جاگذاري اعداد و نمادها و آزمون جاگذاري اعداد و حروف در گروه مورد به طور معني داري كمتر از گروه شاهد بود(P 0.05). نتيجه گيري. ديابت نوع دو مي تواند تاثير چشمگيري بر ميزان تمركز اين بيماران بگذارد و باعث اختلال در حافظه كاري و عملكرد اجرايي آنان شود. يافته هاي پژوهش حاضر تاكيد مي كند كه بيماران مبتلا به ديابت نوع 2، اختلال در عملكرد شناختي را نشان مي دهند. بنابراين نظارت بر وضعيت عصبي رواني اين گروه ضروري است. پيامدهاى عملى. با توجه به تاثير ديابت نوع دو بر مغز و ايجاد اختلالات شناختي(مانند اختلال درحافظه و عملكرد اجرايي )، در صورت تشخيص و درمان به موقع ديابت مي توان به طور معني داري از بروز اختلالات شناختي جلوگيري كرد .بررسي اين نواقص شناختي از اين لحاظ حائز اهميت است كه اين نواقص مي توانند توانايي شخص در فعاليت هاي روزمره ،عملكرد شغلي و خودمراقبتي را تحت تاثير قرار دهند. توصيه مي شود كه با بهبود روند كنترل ديابت از بروز اختلالات شناختي در بيماران مبتلا جلوگيري و به ارتقا كيفيت زندگي آنان كمك شود.