شناسايي نيمه‌خودكار لندفرم‌ها با استفاده از پردازش شيءگرا، مدل رقومي ارتفاع و تصاوير ماهواره‌اي مطالعه موردي: حوضه آبريز رودخانه دز واقع در دامنه‌هاي غربي و جنوب‌غربي زاگرس

فرآيندهاي سطح زمين در مقياس‌هاي مكانيزماني مختلف عمل مي‌كنند و شكل‌هاي زميني را توليد مي‌كنند كه در يك سلسله‌مراتب تودرتو ساختاريافته‌اند. شيوه‌ي استخراج نيمه‌خودكار انواع لندفرم‌هاي منتخب از مدل‌هاي رقومي ارتفاعي DEM از اهميت بالايي برخوردار است. لندفرم يك عارضه ژئومورفيك از سطح زمين است كه خصوصيات ظاهري خاص داشته و شكل آن را مي‌توان تشخيص داد. در حال حاضر طبقه‌بندي لندفرم‌ها عموماً مبتني بر تشخيص كارشناسي است كه به طريق دستي و با استفاده از عكس‌هاي هوايي، نقشه‌هاي توپوگرافي و برداشت‌هاي صحرايي انجام مي‌گيرد كه روشي زمان‌بر، پرهزينه، كم‌دقت و تكرار نشدني است. در اين پژوهش از 5 مشتق اصلي  DEM12.5 متري ماهواره ALOS (لايه‌ي شيب، لايه جهت شيب، لايه‌ي خميدگي، لايه‌ي جريان تجمعي و لايه‌ي ارتفاع) و همچنين از تصاوير ماهواره‌اي  Sentinel-2و شاخص پوشش گياهي NDVI به‌عنوان لايه‌هاي كمكي استفاده گرديده، سگمنت‌سازي كه در اين منطقه صورت گرفت با استفاده از روش segmentation multi resolation انجام شد. در اين سگمنت‌سازي به لايه ارتفاع، ارزش 3 و به لايه خميدگي ارزش 2 و به بقيه‌ي لايه‌ها ارزش 1 داده شد و در قسمت Composition of homogeneity criterion، به Shape 0.7 و Compactness 0.3 و پارامتر مقياس 50 در نظر گرفته شد و سپس با استفاده از الگوريتم‌هاي Layer Values   و Geometry و دستورات assign class به طبقه‌بندي لندفرم‌هاي واقع در دامنه‌هاي غربي و جنوب غربي زاگرس (محدوده‌ي شهرستان اليگودرز) اقدام شده است. نتايج نشان داد كه استفاده از الگوريتم‌هاي Layer Values و Geometry و دستورات assign class توانايي خوبي در جداسازي و طبقه‌بندي لندفرم‌ها دارند، به‌گونه‌اي كه 8 نوع لندفرم (دامنه، يال، پهنه‌هاي آبي، پرتگاه، قله، خط‌الرأس، دشت‌هاي پست و دشت‌هاي مرتفع) با ضريب كاپا 0.87 و دقت كلي 91.71 درصد استخراج گرديد. لندفرم‌هاي يال بيشترين بخش منطقه را تشكيل داده و لندفرم‌هاي غالب منطقه محسوب مي‌شوند و توزيع مناسبي در قسمت‌هاي مختلف دارند ولي لندفرم‌هاي قله با حداقل مساحت فقط بخش محدودي از منطقه‌ي موردمطالعه را تشكيل داده است.