توسعه يك مدل كمي جهت ارزيابي عملكرد ساختمان‌هاي سبز شهري: تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي

زمينه و هدف: با گسترش صنعت ساختمان سازي و ارتباط نزديك آن با بلاياي طبيعي، آلاينده ها و مسائل بهداشتي، اين امر در دهه هاي اخير براي محيط زيست نيز از اهميت شاياني برخوردار شده است. هدف از اين مطالعه توسعه يك مدل كمي درباره عملكرد ساختمان هاي سبز شهري با استفاده از تحليل ضرايب اكتشافي و تاييدكننده است.  روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه تحليل مقطعي بود كه در سال 1399 در شهر تهران انجام گرفت. در ابتدا، معيارها اصلي و معيارهاي فرعي مرتبط با ساختمان سبز جمع آوري شدند، و سپس روايي و پايايي محتواي پرسشنامه اصلي با كمك 11 متخصص و با استفاده نسبت روايي محتوا و آلفاي كرونباخ توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت. درنهايت پرسشنامه نهايي به 295 كاربر ساختمان سبز داده شد تا عملكرد ساختمان سبز مدلسازي شود. جهت مدلسازي نهايي نيز از روش تحليل عامل اكتشافي (EFA) و تحليل عامل تاييدي (CFA) استفاده شد. يافته‌ها: پرسشنامه نهايي شامل 8 معيار اصلي و 26 معيار فرعي به‌دست آمد. روايي و پايايي پرسشنامه بر‌اساس نتايج آزمون نسبت روايي محتوا و آلفاي كرونباخ (آلفا بزرگ‌تر از 0/6) تاييد شد. همچنين آزمون كروي بارتلت و مقياس كيسر – مير – اولكين (KMO) كفايت نمونه‌ها براي نشان دادن همبستگي ميان آيتم‌ها را تاييد كردند (0/05  p). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه مدل 8 ضريبي طراحي شده مي تواند تاثير عملكرد ساختمان سبز را به اندازه 81/64 درصد پيش بيني كند. همچنين نتايج CFA (مربع كاي 0/09، 0/05   RMSEA و 0/098 = CFI) تاييد كننده تناسب مدل براي ارزيابي عملكرد ساختمان سبز است.