مقايسه‌ رابطه ازدواج موفق و خود متمايزسازي با نقش ميانجيگري تنظيم‌شناختي هيجاني ميان زنان و مردان متأهل شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف مقايسه رابطه ازدواج موفق و خود متمايزسازي با در نظر گرفتن نقش واسطه‌اي تنظيم‌شناختي هيجان در دو گروه زنان و مردان متأهل شهر تهران انجام شد. اين پژوهش از نوع مطالعات علّي مقايسه‌اي و همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، تعداد 600 تن داوطلب زن و مرد به صورت مساوي در بازه زماني تابستان (1398) تا تابستان (1399) انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌هاي اين پژوهش از پرسشنامه‌هاي شاخص رضايت زناشويي هودسن (1992)، تنظيم‌شناختي هيجان گارنفسكي، كرايج و اسپينهاون (2002)، خودمتمايزسازي اسكورون و اشميت (2003) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها به كمك آزمون‌ T مستقل و تحليل مسير با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار ايموس نسخه 24 انجام شد. نتايج نشان داد ضريب مسير گروه مردان براي تمام متغيرها بيشتر از زنان است و همچنين تنظيم‌شناختي هيجان در رابطه خودمتمايزسازي با ازدواج موفق در مردان نقش ميانجي جزئي را داشته، ولي در گروه زنان نقش ميانجي ندارد. از آن‌جا كه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان، يكي از مهم‌ترين عوامل فردي در ازدواج موفق و ثبات خانواده به شمار مي‌رود، بنابراين نقش خودمتمايزسازي و تنظيم‌شناختي هيجان بسيار مهم بوده و نياز به توجه بيشتر مشاوران و دست اندركاران اين حوزه دارد.