عوامل تسهيلگر فرايند بخشش در افراد خيانت ديده : يك پژوهش كيفي

هدف پژوهش حاضر بررسي عوامل تسهيلگر بر فرايند بخشش در افراد خيانت ديده بود كه به صورت كيفي با استفاده از نظريۀ پديدارشناسانه انجام شد. جامعه پژوهش شامل كليۀ متأهلين مراجعه كننده به مراكز مشاوره ساحل اميد و راه عشق  شهر اصفهان به دليل خيانت زناشويي بود. با استفاده از شيوۀ نمونه‌گيري هدفمند از بين شركت‌كنندگان 23 نفر (10 زن و 13 مرد) براي نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل يك مصاحبۀ نيمه ساختار يافته با 10 سوال پيرامون تجربۀ بخشش در خيانت زناشويي بود. شيوۀ تحليل اطلاعات جمع آوري شده شامل كدگذاري برمبناي نظريۀ پديدارشناسانه بود. نتايج پژوهش بيانگر پنج مقولۀ اصلي براي تجربۀ زيستۀ متأهلين داراي تجربۀ بخشش در افراد خيانت ديده بود كه عبارت بودند از: ويژگي هاي همسر، ارزش هاي معنوي، مسئوليت پذيري، عشق و توجه به تبعات منفي آيندۀ طلاق. به عبارتي ديگر، مرور ويژگي‌هاي مثبت همسر، همدلي و ديدن نقش خود و ديگران در مشكلات زناشويي و خيانت، عشق ورزيدن، توسل به ارزش‌هاي معنوي و درنهايت تصويرسازي در مورد آيندۀ زندگي با و بدون همسر، منجر به بخشش خيانت زناشويي همسر شده بود. از لحاظ نظري اين پژوهش به شناخت تجربۀ بخشش افراد خيانت ديده  كمك مي‌كند و از لحاظ كاربردي مي تواند به تهيۀ الگوي مداخلۀ مبتني بر تجارب شناسايي شده جهت تسهيل و رفع موانع بخشش كمك كند.