مطالعه رابطه آرمان‌گرايي توسعه با تغييرات ساختار خانواده (موردمطالعه: شهر تبريز)

طي سال‌هاي اخير ساختار خانواده تحت تأثير عوامل مختلفي تغيير و تحولات متعددي را تجربه كرده است. گسترش فرايند آرمان‌گرايي توسعه يكي از اين عوامل است كه در اين پژوهش به مطالعه رابطه آن با تغييرات ساختار خانواده پرداخته شده است. پژوهش حاضر به‌صورت پيمايشي بين 600 نفر از افراد متأهل 18 سال به بالاي ساكن شهر تبريز در سال 1399 صورت گرفته است. روش نمونه‌گيري، خوشه‌اي چندمرحله‌اي مي‌باشد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي محقق‌ساخته آرمان‌گرايي توسعه و ساختار خانواده جمع‌آوري شده‌اند. به‌منظور آزمون فرضيه‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و همبستگي كانوني استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه بين آرمان‌گرايي توسعه و تغيير ساختار خانواده و مؤلفه‌هاي آن (خانواده‌گرايي، ازدواج‌گريزي، كاهش تمايل به فرزندآوري و توزيع قدرت) رابطه معناداري وجود دارد؛ يعني ساختار خانواده تحت تأثير گسترش آرمان‌گرايي توسعه به سمت افزايش ازدواج‌گريزي، كاهش تمايل به فرزندآوري (فرزندگريزي) و خانواده‌گرايي و متوازن شدن توزيع قدرت در خانواده پيش رفته است. در بين اين عوامل، ازدواج‌گريزي و كاهش تمايل به فرزندآوري اولين مؤلفه‌هايي هستند كه تحت تأثير گسترش آرمان‌گرايي توسعه تغيير مي‌كنند. براي تبديل چالش‌ها و تغييرات به وجود آمده (كاهش تمايل به فرزندآوري و خانواده‌گرايي و افزايش ازدواج‌گريزي) به فرصت، نيازمند سياست‌گذاري فرهنگي و اجتماعي و حمايت از خانواده در ابعاد مختلف هستيم.