مقايسۀ اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و داروي كلومي‌پيرامين در درمان اختلال وسواسي‌جبري در زنان و مردان شهرستان شيراز

هدف مطالعه مقايسۀ اثربخشي درمان‌هاي مبتني بر پذيرش و تعهد و داروي كلومي‌پيرامين در درمان اختلال وسواسي‌ جبري و تعيين كارآمدترين نوع درمان از درمان‌هاي مورد مطالعه در اين پژوهش در كاهش علائم مبتلايان به اين اختلال بود. اين تحقيق از نوع كاربردي و طرح پژوهشي آن هم از نوع شبه آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعۀ پژوهش، شامل مبتلايان به اختلال وسواسي‌جبري مراجعه‌كننده به ده مركز از مراكز درماني شهر شيراز در تابستان سال 97 بودند كه تشخيص قطعي اختلال وسواسي‌جبري را از روان‌پزشك دريافت كرده بودند. نمونه‌گيري در اين پژوهش به روش نمونه‌گيري در دسترس و شركت‌كنندگان در سه گروه پانزده ‌نفري به ‌صورت تصادفي قرار گرفتند. آزمودني‌ها قبل و بعد از اجراي مداخله با پرسشنامۀ ييل براون مورد سنجش قرار گرفتند. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌هاي آماري از روش آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر با استفاده از نسخۀ 21 نرم‌افزار SPSS استفاده گرديد. يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه هر دو نوع درمان در پس‌آزمون بر روي بهبود علائم اختلال وسواسي‌جبري مؤثرند (P˂0/01)؛ اما در پيگيري، درمان‌ مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) اثر درماني خود را حفظ كرد. لازم به ذكر است كه در اين پژوهش تفاوت بين زنان و مردان از نظر آماري معنادار نبود. يافته هاي اين پژوهش حاكي از كارايي ماندگارتر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد دارد و اين مهم به نظر مي رسد به علت تلفيق تكنيك هاي شرقي و روان شناسي غربي هست كه درمان را براي مبتلايان ايراني كارامدتر مي كند.

Introduction: The aim of this study was to compare the efficacy of ACT and Clomipramine was used to treat OCD and to determine the most effective type of treatment in reducing the symptoms of patients with OCD. Methods: This research was an applied and research project. It was a quasi-experimental study with pre-test, post-test, follow-up, and control groups. The research population was obsessive-compulsive disorder referring to counseling centers in the summer of 2018 and received a definitive diagnosis of obsessive-compulsive disorder. Sampling was done by the access method. Participants were randomly assigned to 3 groups of 15. Subjects were evaluated before and after the intervention by the Yale Brown questionnaire. To analyze the statistical data, analysis of variance (repeated measure) was used by SPSS software version 21. Findings: The findings of this study showed that both types of treatment in the short-term affects the improvement of symptoms of OCD (P<0/01), but in follow-up, ACT treatments maintained their therapeutic effect. Moreover, there was no significant difference between men and women statistically in this study. Conclusion: The findings of this study indicate a more lasting effect of treatment based on acceptance and commitment, and this seems to be important due to the combination of Eastern techniques and Western psychology that makes treatment more effective for Iranian patients.