بررسي نقش واسطه اي انعطاف پذيري شناختي و كنترل شناختي در رابطه بين ذهن آگاهي و نشانه هاي وسواسي جبري در زنان

پژوهش حاضر به منظور بررسي الگوي نقش واسطه گري كنترل و انعطاف پذيري شناختي در رابطه بين ذهن آگاهي و نشانه هاي اختلال وسواسي-جبري در زنان صورت گرفت. پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود كه در چارچوب آن، روابط مفروض ميان متغيرها، با استفاده از روش تحليل مسير بررسي شد. در مدل مذكور، متغير ذهن آگاهي به‌عنوان متغير برون‌زاد، كنترل و انعطاف پذيري شناختي به‌عنوان متغيرهاي واسطه‌اي و نشانه هاي اختلال وسواسي-جبري به‌عنوان متغير درون‌زاد در نظر گرفته شدند. جامعه آماري شامل همه زنان 18سال به بالاي ساكن شهرشيراز بود كه از اين ميان 150نفر به روش نمونه گيري تصادفي به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسش نامه هاي وسواسي جبري ييل براون، ذهن آگاهي فرايبورگ (فرم كوتاه) و كنترل و انعطاف پذيري شناختي بود. نتايج حاصل نشان دهنده اين بود كه ذهن آگاهي نشانه هاي اختلال وسواسي-جبري را به طور معكوس و معني داري (35/0- = β) پيش بيني مي كند. هم چنين انعطاف پذيري شناختي (24/0- = β) و كنترل شناختي (23/0- = β) پيش بين منفي و معني دار نشانه هاي اختلال وسواسي جبري بودند. ذهن آگاهي نيز پيش بيني كننده مثبت و معني دار كنترل شناختي (80/0 = β) و انعطاف-پذيري شناختي (60/0 = β) بود و در نهايت انعطاف پذيري شناختي و كنترل شناختي توانستند نقش واسطه گري بين متغيرهاي برون زاد و درون زاد ايفا نمايند. بر اين اساس ذهن آگاهي از طريق تاثير بر دو متغير انعطاف پذيري شناختي و كنترل شناختي مي تواند بر كاهش نشانه هاي اختلال وسواسي جبري تأثيرگذار باشد. ذهن آگاهي نشانه هاي اختلال وسواسي-جبري را به طور معكوس و معني داري پيش بيني مي كند. به علاوه انعطاف پذيري شناختي پيش بين منفي و معني دار نشانه هاي اختلال وسواسي-جبري است؛ به علاوه هر دو متغير انعطاف پذيري شناختي و كنترل شناختي توانستند نقش واسطه گري بين متغيرهاي برون زاد و درون زاد ايفا نمايند. بر اين اساس ذهن آگاهي از طريق تأثير بر دو متغير انعطاف پذيري شناختي و كنترل شناختي مي تواند بر كاهش نشانه هاي اختلال وسواسي جبري تأثيرگذار باشد

The present study was conducted to investigate a causal model for identifying the prognosis of obsessive-compulsive disorder based on mindfulness, control and cognitive flexibility in women. The present study was a descriptive correlational study in which the assumed relationships between variables were investigated using the path analysis method. In this model, the mindfulness variable was considered as an exogenous variable, and cognitive control and flexibility were considered as mediating variables and symptoms of obsessive-compulsive disorder as an endogenous variable. The statistical population included all women aged 18 and over living in Shiraz, of which 150 were selected as a sample group by random sampling. The tools used in this study included Yale Brown obsessive-compulsive disorder questionnaires, Freiburg mindset (short form), and cognitive control and flexibility. The results showed that mindfulness predicts the symptoms of obsessive-compulsive disorder inversely and significantly (β = -0.35). Cognitive flexibility (β = -0.24) and cognitive control (β = -0.23) were also negative and significant predictors of obsessive-compulsive disorder symptoms. Mindfulness was a positive and significant predictor of cognitive control (β = 0.80) and cognitive flexibility (β = 0.60). Finally, cognitive flexibility and cognitive control were able to mediate the role of exogenous and intrinsic variables. Play a child. Accordingly, mindfulness can reduce the symptoms of obsessive-compulsive disorder by affecting the two variables of cognitive flexibility and cognitive control. Mindfulness predicts the symptoms of obsessive-compulsive disorder inversely and significantly. In addition, cognitive flexibility is a negative and significant predictor of symptoms of obsessive-compulsive disorder; In addition, both cognitive flexibility and cognitive control variables could play a mediating role between exogenous and endogenous variables. Accordingly, mindfulness can reduce the symptoms of obsessive-compulsive disorder by affecting the two variables of cognitive flexibility and cognitive control.