روش‌شناسي ارزيابي و بازطراحي شبكه پايش سطح آب‌زيرزميني، بخش دوم: ارزيابي شبكه پايش توسط روش احتمال پذيرش (مطالعه موردي: آبخوان شيروان، خراسان شمالي)

شبكه‌هاي پايش آب‌زيرزميني داده‌هاي مهمي را ارائه مي‌دهند كه براي درك ديناميك سامانه‌هاي هيدروژئولوژيكي ضروري هستند. ازآنجاكه هزينه نصب و نگهداري شبكه‌هاي پايش آب‌زيرزميني بسيار زياد است، طراحي بهينه و ارزيابي اثربخشي شبكه پايش ضرورت مي‌يابد. اين مقاله كاربرد يك روش جديد زمين‌آماري را مبتني بر مفهوم «احتمال پذيرش»، با هدف بهينه‌سازي شبكه چاه‌هاي مشاهده‌اي موجود در آبخوان آبرفتي شيروان، واقع در استان خراسان شمالي، ارائه مي‌نمايد. به‏اين‌منظور با انتخاب واريوگرام مناسب و با استفاده از كريجينگ معمولي، احتمال پذيرش در آبخوان محاسبه شد. سپس بر اساس الگوي مكاني سطح آب‌زيرزميني، احتمال پذيرش براي بخش‌هاي مختلف آبخوان محاسبه و مقادير «دقت پذيرش» در سطوح احتمالي مختلف تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد با شبكه چاه‌هاي مشاهده‌اي موجود، 19/2 درصد از سطح آبخوان دقت پذيرش بسيار بالايي دارد. از سوي ديگر، با اصلاح شبكه چاه‌هاي مشاهده‌اي موجود و اضافه شدن نقاط پيشنهادي، 46/7 درصد از سطح آبخوان دقت پذيرش بسيار بالايي خواهد داشت. بنابراين، به نظر مي‌رسد ايجاد چاه‌هاي مشاهده‌اي جديد در نقاط پيشنهادي و يا جابه‏جايي چاه‌هاي كم‌ اهميت به اين نقاط، باعث افزايش دقت پذيرش و بهبود كارايي شبكه چاه‌هاي مشاهده‌اي موجود مي‌شود.