آمايش دفاعي روستاهاي مرزي با نگرش پدافند غيرعامل؛ مطالعه موردي: روستاهاي مرزي پيرانشهر

يكي از پيامدهاي نامطلوب سياست‌هاي توسعه‌اي كشور در مناطق مرزي گسيختگي در ساختار فضايي است كه بازتاب اين سياست‌ها به‌صورت برهم خوردن تعادل و توازن در رشد درون‌زاي سكونتگاه‌ها در سطوح مختلف، نابساماني در نظام فضايي - مكاني مجموعه‌هاي انساني و گسستگي در روابط فضايي و نابساماني در عملكردهاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، اداري و كالبدي و درنهايت انزواي جغرافيايي و توسعه‌نيافتگي مشهود است. با يك بررسي اجمالي مي‌توان به جايگاه ﺿﻌﻴﻒ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺮﺯﻱ ﻭ حاشيه‌اي ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺮﻛﺰﻱ ﻛﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﻓﺮاﻳﻨﺪ توسعه فضايي، ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﭘﻲ ﺑﺮﺩ. پژوهش حاضر با جامعه آماري سكونتگاه‌هاي روستايي شهرستان پيرانشهر در استان آذربايجان غربي از نوع كاربردي عملي است كه با روش توصيفي - تحليلي، نگرش حل مسئله سيستمي و ابزارهاي گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي - اسنادي و پيمايشي - ميداني بر مبناي طرح‌هاي توسعه روستايي و تأكيد بر رويكرد پدافند غيرعامل به‌عنوان رويكردي امنيت ساز و دفاع محور انجام گرفته است. تحليل يافته‌هاي فضايي - مكاني به‌وسيله GIS و با استفاده از ﻓﺮاﻳﻨﺪ تحليل سلسله‌مراتبي (AHP) و منطق فازي صورت پذيرفته است. نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه از 147 روستاي شهرستان، بيش از 60 روستا كه بيشتر از 40 درصد جمعيت مناطق روستايي را تشكيل مي‌دهند در معرض آسيب‌پذيري خيلي زياد و زياد هستند. همچنين بيشترين ميزان آسيب‌پذيري در سكونتگاه‌هاي روستايي سه دهستان لاهيجان غربي، پيران و منگور غربي مشاهده مي‌شود كه دهستان‌هاي مرزي به شمار مي‌روند.