رابطه شكاف نسلي با آسيب هاي اجتماعي در نوجوانان شهر تهران

مقدمه: پديده شكاف نسلي ميان والدين و فرزندان، به‌منزله نسل ديروز و نسل امروز در دهه‌هاي اخير، به يكي از مسائل اساسي در حوزه آسيب‌شناسي خانواده تبديل شده است. به عبارتي، دگرگوني و تغيير در ساختار روابط بين والدين و فرزندان، در خانواده‌هاي امروزي به چشم مي‌خورد. ازآنجايي‌كه خانواده به‌عنوان نخستين كانون زندگي مشترك و جامعه‌پذيري فرزندان، همان‌گونه كه مي‌تواند در كنترل انحرافات اجتماعي نقش مؤثري داشته باشد، در صورت نابساماني و بحراني‌بودن روابط بين اعضاء، در بروز بسياري از آسيبهاي اجتماعي نيز تأثيرگذار خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه شكاف نسلي با آسيبهاي اجتماعي در نوجوانان شهر صورت پذيرفت. روش: اين پژوهش از نوع پژوهش توصيفي تحليلي و ازلحاظ روش، كمي و از نوع پيمايش و با در نظر گرفتن معيار زمان، مقطعي است. جامعه آماري شامل خانواده‌هاي داراي فرزند 10 تا 19 ساله شهر تهران است كه با نـمونه‌گيري به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي در بازه زماني نه‌ماهه (خرداد تا اسفند 1399) به‌تناسب خانواده‌هاي ساكن در مناطق دو، نه و شانزده با بهره‌برداري از فرمول كوكران، تعداد 374 نفر انتخاب شدند. ابزار، پرسشنامه محقق‌ساخته بود كه براي تعيين روايي پرسشنامه از روش اعتبار صوري، براي محاسبه پايايي از روش آلفاي كرونباخ و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزارهاي SPSS و ليزرل استفاده شده است. يافتهها: شكاف نسلي با بروز آسيبهاي اجتماعي در بين نوجوانان شهر تهران ارتباط معنادار و مستقيمي دارد. همچنين، شكاف نسلي با بروز آسيبهاي پرخاشگري، سرقت، ترك تحصيل، خودكشي، مصرف مواد و فرار از منزل نيز ارتباط معنادار و مستقيمي دارد. بحث: آسيبها و مسائل اجتماعي محصول فرايند مختل‌شده جامعه‌پذيري و بازتوليد آن در خانواده‌ها و جامعه است. عدم مديريت شكاف بين نسلها از يكسو زنگ خطري است براي فروپاشي نظام خانواده كه در آئين اسلام و فرهنگ ايرانيان از جايگاه خاصي برخوردار است. از سويي ديگر اين شكاف همراه با بروز آسيبهاي اجتماعي، يكي از موانع اصلي توسعه اجتماعي كشور خواهد بود.