اولويت‌بندي عوامل مرتبط با آينده اشتغال و رفاه اجتماعي در ايران

مقدمه: يكي از اهداف اساسي توسعه، دستيابي به رفاه اجتماعي همگاني است. وجود رفـاه اجتماعي در هـر جامعه، يكي از مهم‌ترين شـاخصهاي توسـعه‌ يافتگي آن جامعه و بازتوليدكننده توسـعه آن تلقي مي‌شـود. بسترسازي براي ايجاد فضاي مناسب كسب‌وكار و اشتغال در هر كشور، يكي از عوامل مهم در ايجاد رشد و رونق اقتصادي و درنهايت افزايش رفاه اقتصادي و اجتماعي مردم است. لذا با عنايت به اهميتي كه اشتغال مي‌تواند در تحقق مفهوم رفاه اجتماعي داشته باشد، پژوهش حاضر سعي بر آن دارد كه به شناسايي و رتبه‌بندي عوامل و مؤلفه‌هاي كليدي اثرگذار بر وضعيت اشتغال و رفاه در كشور بپردازد. روش: در اين پژوهش ابتدا به‌منظور شناسايي و تعريف دقيق مؤلفه‌هاي مؤثر بر اشتغال و رفاه از روش اسنادي و مصاحبه نيمه ساختار يافته با خبرگان و متخصصان حوزه اشتغال در وزارت كار، تعاون و رفاه اجتماعي استفاده شده و سپس به‌منظور رتبه‌بندي عوامل از رويكرد سلسله مراتبي (AHP) و نرم‌افزار Expert Choice استفاده شده است. يافته‌ها: زيرمعيار سرمايه‌گذاري بالاترين اولويت را در وضعيت اشتغال و رفاه اجتماعي در ايران به خود اختصاص داده است و پس‌ازآن به ترتيب زيرمعيارهاي سياست‌گذاري، نظام بانكي، فضاي توليد و كسب‌وكار، قوانين و مقررات، سيستم مالياتي، روابط بين‌الملل، شاخصهاي اقتصادي، نظام پرداختها، بيمه و تأمين اجتماعي، عدالت و برابري، نيروي انساني، فناوريهاي داخلي، فرهنگ، فناوريهاي خارجي و سيستم آموزشي قرار مي‌گيرند. بحث: مهم‌ترين و كليدي‌ترين عاملي كه مي‌تواند در اشتغال و رفاه كشور اثرگذار باشد، مفهوم سرمايه‌گذاري است. در تئوريهاي اقتصادي، سرمايه‌گذاري به‌عنوان موتور محركه رشد اقتصادي شناخته شده و لازمه نيل به توسعه اقتصادي و اجتماعي و يكي از اركان بسيار مهم در رشد و توسعه واحدهاي توليدي و بنگاههاي اقتصادي است.