زنجيره‌تأمين حلقه بسته پايدار و تاب‌آور دارو با تأمين‌كنندۀ پشتيبان تحت شرايط بيماري كرونا (كوويد-19)

صنعت داروسازي در ايران دچار مشكلاتي مانند توزيع و زمان‌بندي نامناسب دارو است كه موجب به‌موقع نرسيدن دارو به بيماران و يا از طرف ديگر حجم عظيم داروهاي تاريخ‌گذشته شده است. همچنين توجه به مسائل زيست‌محيطي و اجتماعي در كنار مسائل اقتصادي رويكرد جدي براي رسيدن به توسعه پايدار است. در اين مقاله، براي توزيع دارو در سطح كشور باتوجه به ميزان تقاضا، توابع هدف اقتصادي، زيست‌محيطي و اجتماعي درنظر گرفته شده است. هدف، طراحي مدلي نوين براي شبكه توزيع دارو منطبق با شرايط وجود يك اپيدمي (بيماري‌هاي همه‌گير مانند كرونا) و بررسي اثر اين بيماري بر زنجيره‌تأمين دارو است. همچنين، با اضافه‌شدن مركز تأمين‌كنندۀ پشتيبان سعي شده تا علاوه‌بر مديريت نمودن تأثيرهاي منفي بيماري كرونا، آثار آن نيز به‌صورت جامع بررسي و تحليل شود. براي به‌دست‌آوردن جبهۀ جواب (مرز پارتو) روش اپسيلون‌محدوديت بهبود‌يافتۀ افزودۀ 2 (AUGMECON2) به‌كار رفته است. بااستفاده از مدل پيشنهادي، مديران زنجيره‌تأمين نه‌تنها قادر به تصميم‌گيري‌هاي تاكتيكي (ميزان جريان محصول در شبكه) با بيشترين سود، بيشترين تاثير مثبت اجتماعي، كاهش ايجاد گازهاي گلخانه‌اي و كاهش ميزان سرايت بيماري مي‌شوند؛ بلكه مي‌توانند با ايجاد تاب‌آوري و پايداري در شبكۀ‌ خود براي آينده، در شرايط بحراني مانند وجود ويروس كرونا، مشكلات جدي شبكه زنجيره‌تأمين خود را تا حد زيادي كاهش داده يا از بين ببرند. نتايج نشان‌داد كه رويكرد پيشنهادي براي شرايط بيماري كرونا از كارايي بسيار مناسبي برخوردار بوده و مي‌تواند آثار مخرب و زيان‌بار اين بيماري مهلك و خانمان سوز را تا اندازۀ قابل‌توجهي كاهش دهد.