جايگاه معرفت‌‌شناختي عالم مثال در هريك از مراتب خلقت از ديدگاه مكتب ابن‌عربي

اعتقاد به وجود عالم مثال مطلق به عنوان عالمي حقيقي و جوهري روحاني، كه حدواسط ميان عالم جبروت و عالم شهادت تلقي مي شود، ازجمله باورهاي عرفان محيي الديني است .از آنجايي كه تمام ممكنات عوالم خلقت در اين عالم با صورتي مثالي ظهوردارند مي توان به نقش بي بديل اين مرتبه از هستي در فرآيند معرفت انسان پي برد. مقاله حاضر برآن است كه نشان دهد چگونه از طريق شناخت عالم مثال مي توان به شناخت همه مراتب خلقت نائل گشت.ممكنات عالم عقول، با تجرد تام تنها درعالم مثال كه محل ظهور صور است  با يك نحو تعين مناسب كمالات خويش متمثل مي شوند.  مرتبه مثالي عالم دربردارنده حقايق نوري نيمه مجرد وسيعي است كه با صوري مثالي تعين يافته اند، ممكنات عالم طبيعت نيز در سابقه وجودي خود ظهوري مثالي داشته اند زيرا عالم مثال واسطه ظهورآن ها است. بنابراين ارتباط معرفتي با عالم مثال امكان شناخت همه مراتب هستي را براي انسان فراهم مي آورد و از آنجا كه يكي از قواي ادراكي انسان قوه خيال اوست كه خود از سنخ عالم مثال مي باشد لذا انسان مي تواند با مثال مقيد خويش با عالم مثال مطلق ارتباط وجودي ومعرفتي حاصل نمايد.